Yayınlanan 18 Haziran 2020 Güncellendi 18 Haziran 2020
Klasik jeopolitiklerde, tüm ülkeler eşit yaratılmaz. Bazıları diğerlerinden daha güçlüdür, ancak herkesin davranışı iktidarı edinme ve sürdürme girişimleri tarafından yönetilir. Büyük nüfus ve bölgelere sahip devletler hegemonlardır. Zayıf durumlar merkezin etrafında yatma eğilimindedir. Coğrafya, bir ülkenin çevre mi yoksa merkezin mi yoksa merkezin bir parçası olup olmadığını belirler, çünkü bunlar bir ülkenin güç potansiyelini belirleyen şeylerdir. Güney Amerika, klasik jeopolitik terimlerdeki daha az merkezi konumu ile dezavantajlıdır. 21. yüzyılda kıta büyüyen ve büyük bir potansiyele sahiptir.
Sömürge döneminde Güney Amerika zamanın jeoekonomik sistemine entegre edildi. Yöneticilerin bölgelerini kontrol eden Avrupa sömürge gücü ile ticaret yapmasına izin verildi. Sömürge yönetiminin son yüzyılında birçok reform da tanıtıldı.
Hala var olan sınırlar yaratıldı. Ticaretin Avrupa imparatorluklarının içine uzanmasına izin verildi. Sonuç, sömürgelerde büyüyen muhalefetti, bu da 1810 civarında başlayan kıtanın ülkelerini serbest bırakan bağımsızlık hareketlerinin oluşmasına yol açtı.
Amerikan etkisi büyüdü ve 1898’de Batı Yarımküre’nin hegemonu olarak ortaya çıktı. Donanma korumasının yabancı güçlere karşı geliştirilmesi büyük önem taşıyordu. Ayrıca Amerika artık Monroe Doktrini de dahil olmak üzere dış politikasını uygulayabilir.
Başkan Theodore Roosevelt’in adını aldı. Amerika Birleşik Devletleri şimdi Avrupa güçlerini Batı Yarımküre’den uzak tuttu.
Panama’nın bağımsızlığı desteklendi, Küba bağımsızlığı korundu, Meksika, Orta Amerika ve Karayipler’de askeri seferler başlatıldı. Batı Yarımküre aslında bir Amerikan etki alanıydı. Bu, İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra, yıllarca süren Soğuk Savaş kargaşasından sonra komünist devralmalar ve sözde ulusal kurtuluş hareketleri denen barışçıl bir demokratik kalkınma yarattı. Şu anda Güney Amerika, Venezuela’da komünist yönetime sahip sadece bir ülke var.
Yüz yıldır Avrupa Amerika’da nüfuz merkeziydi. Bu, Güney Amerika’nın çoğunlukla sadece İspanya ve Portekiz ile ticaret yapmak zorunda kalarak gelişiminde engellenmesine neden oldu.
Güney Amerika’nın sömürge güçleri tarafından hakimiyeti 1800’lerin ilk bölümünde sona erdi. Bağımsızlık döneminde, kıta evde sorunlarla çok tüketildi ve uluslararası ekonomik sisteme bir güç pozisyonundan katılamadı.
Çin’den Amerikan ekonomik ayrışması Güney Amerika’nın fırsatı olabilir. Çin’in baskın bir teknoloji süper gücü olarak ortaya çıkması engellenmesi stratejik bir öneme sahiptir. 2019’da, Amerika’da ulusal güvenlik için bir tehdit olan ürün satan Çin’in durağı ile 2019’da başladı. Çin’in yükselişini yavaşlatmak gerekli hale geldi. Huawei, Amerika Birleşik Devletleri’ndeki bileşen satın almaktan kara listeye alınabilir.
Ayrıştırmanın bir kısmı, üretimi Çin’den taşımaktır. Temmuz 2019’da Apple’dan Nintendo’ya 50’den fazla çokuluslu şirketin tarifelerden kaçınmak için PRC’den ayrıldığı bildirildi. 2018’den beri yüzde 25 tarifeler ABD doları 200 milyar Çin malına yerleştirildi. 2019’da Çin’in büyümesinin yüzde 6,2’ye düştüğüne dair işaretler vardı. Binlerce şirket şimdi gidiyor.
Çin uzmanı Steven Mosher, Nisan 2020’de Japonya hükümetinin şirketlerine Çin’in taşınması için ödeme yapmaya başlayacağını bildirdi. Amerika da dahil olmak üzere diğer ülkeler şüphesiz davayı takip edecektir. Daha sonra, Çin’in 2021 yılının sonundan önce Amerikan yapımı ürünlerde 250 milyar dolar satın alma vaadini alamazsa, Trump’ın tarifeleri var.
Gelecek yıl (2021), Çin ekonomisi bin kesinti ile ölüm yaşayacak: Trump tarifelerinin yeniden başlaması, diğer ülkelere taşınan tedarik zincirleri, daha özgür iklimlere taşınan fabrikalar, dünyanın dört bir yanındaki tüketiciler Çin’in mallarını reddediyor.
Hiçbir kesim ölümcül olmayacak. Ancak birlikte ele alındığında, Çin’in ekonomisini kuru kanayacaklar. Ayrıca, yozlaşmış ve beceriksiz Çin komünist partisini temellerine sallayabilirler.
Ekonomik refah ve ulusal güvenlik uğruna, Amerika uzun zamandır Çin’den “sert bir ayrıştırmaya” ihtiyaç duydu… “Çin’de Yapılan” salgın nedeniyle trilyonlarca dolarlık küresel ekonomiye zarar veriyor ve maliyeti çok fazla.
Sonuç olarak, bu ayrışma gelişimi devam ederse Güney Amerika ülkeleri için fırsatlar açabilir. Üretim Batı Yarımküreye ve özellikle Güney Amerika’ya taşınabilir. Amerikan yatırımları daha sonra bir dizi Güney Amerika ülkesinde artan servete katkıda bulunacaktır.
News
