Maynooth Üniversitesi’nde genişletilmiş #ResearchWeek’in bir parçası olarak, bu blog, ‘mekansal adalet ve halka açık coğrafyalara’ odaklanan coğrafya öğrenci araştırmacıları tarafından yazılan bir dizinin üçüncüsüdür.
Keşif
Mart 2024’te Kuzey Dublin’de alınan bir keşif yürüyüşünde, Dublin 1 Henrietta Caddesi’ndeki evlerin 8, 9 ve 10 kapıları üzerindeki kemerlerdeki haçlar tarafından ilgimi çekti (Şekil 6). Dini ikonografi ‘sömürgeciliği çığlık atan bir sokakta yanlış yerleştirilmiş gibi görünüyordu!’ Bir arama bunu buldu Hatch Perdeleribir bankacı, İrlanda Parlamentosu üyesi ve bir mülk geliştiricisi on sekizinci yüzyılda caddeyi inşa etti. (Coleman ve Andrews, 2009) (Şekil 1).
Şekil 1: 8, 9 ve 10 Henrietta Caddesi’ndeki tarihi evler. İrlanda Yönetmeliği Araştırması, 1829-41 (6 inç İlk Baskı Haritası). Mevcut: Geohive arazileri.
Henrietta Caddesi No. 9’daki yapının dışındaki korkuluklarda bir tabela bize Hayırseverlik kızlarıHACE (Henrietta Yetişkin ve Toplum Eğitim Servisi) ve Henrietta Street School ile ortaklaşa, Dublin’in Kuzey İç Şehirinde (Charity Kızları, ND) dezavantajlı toplulukları desteklemektedir. St. Vincent de Paul Sadaka Kızları Şirketi (Genellikle Hayır Kurumu Kızları veya Yardım Kız kardeşleri olarak adlandırılır), başlangıçta 1633’te Fransa’da kuruldu ve 1855’te İrlanda’ya geldi. Tarihsel kayıtlarda, 1892 ve 1901, Sadaka Kızkardeşleri Vincent de Paul’ünOur Lady’s’in taburcu olan kadın mahkumlar için eviOn dokuz yüzyılın sonlarında hapishanelerden taburcu edilen kadınlar için ‘eğitim’ sağlamak (Ulusal Arşivler / Ulusal Arşivler, ND; Oiroirechias’ın Evleri / Oirraithias Evleri, 2010). Yurtiçi beceriler eğitimi ‘sunmanın yanı sıra, Thom’un 1903 İrlandalı Almanac ve Birleşik Krallık ve İrlanda resmi dizin evde ‘eğitilmiş’ olan kadınların da ‘göç ettiğini’ ima etti (Şekil 2).
Şekil 2. 1903’te giriş Thom’un İrlandalı Almanac ve Birleşik Krallık ve İrlanda Resmi Dizini.
Bugün, haçların yanı sıra, ne bizim hanımın evinin fiziksel hatırlatıcıları ne de orada çalışan İrlandalı kadınların acı verici ve unutulmuş hikayeleri hakkında bilgi yok, eğitilmek zorunda kaldı ve/veya ayrılmak zorunda kaldı. Bu blog, bu cinsiyetli (post) sömürge adaletsizlik coğrafyalarını geri almanın ilk adımı olarak Dublin’in merkezindeki Lady’nin evinin unutulmuş tarihlerini ve manzaralarını vurgulamaktadır. Kuzey Dublin’deki Henrietta Caddesi’nin tarihine tarihi bir bakış açısının ardından, Leydi’nin evinin sömürge ve postkolonyal dönemlerde inşa edildiği gerekçeleri tartışmaya geçiyorum.
Kutsal gerekçelerle
Mary’s Manastırı 846 yılında Kral Máel Sechnaill tarafından, Liffey Nehri’nin kuzeyindeki 800-990 tüzük alanında kuruldu. Benedictine manastırı, 1147’de Cistercian düzenine bağlı kaldı ve Manastırın topraklarını ülke çapında genişlettiği için Orta Çağ’da İrlanda’nın en zengin manastır mülklerinden biriydi (ó Conbhuí, 1961-63). Dublin Manastırı 14’ün siyasi huzursuzluğu sırasında birden fazla rekonstrüksiyon geçirdith yüzyıl. 1534’te ipeksi Thomas’ın kötü niyetli isyanı burada başladı. 17’nin başlarındath Yüzyıl, Kral I. James Manastırı ve mülkünü Drogheda Earl, Sir Garret Moore’a verdi. Moore ailesi Dublin konutlarını North Earl Street’te inşa etti (Stout, Loeber ve O’Brien, 2016). Şekil 3, Dublin Manastırı’nın gerekçelerini ve Henrietta Caddesi’nin yerini gösteren alanın 1610 haritasını göstermektedir.
Şekil 3: Steed’in Dublin 1610 haritası Kaynak: Henderson, 2014: Yazar tarafından Dublin Abbey Estate’in (mor renkte) gerekçelerini belirtmek ve Henrietta Caddesi (Blue Dot) olanı bulmak için uyarlanmıştır.
Güç evleri
Binaların ikonografisini inceleyen coğrafyacılar, geliştiricilerin servet ve güçlerinin yapılı ortamda yer almayı sevdiğini iddia ediyorlar (Hoelscher, 2009). Buna iyi bir örnek Henrietta Caddesi’ndeki on sekizinci yüzyıl Gürcü evlerinde bulunabilir. Henry Moore, 1729’da St Mary’nin Abbey Emlakını Luke Gardiner’a sattı. Gardiner, Mountjoy ve Rutland (Parnell) kareler gibi alanlar ve Gloucester (Sean McDermott), Gardiner ve Blessington sokaklarında (Ward, Perkins ve Geddis, 2002) (Şekil 4) daha küçük kasaba evleri inşa etti (Şekil 4).
FBenGure 4. Henrietta Caddesi’nin Düzeni, John Rocque, Dublin Şehri ve Banliyöleri Anketi, 1757. Kaynak: Murtagh (ND) “Henrietta Caddesi: Townhouse’dan Tenement’e – İrlanda Hikayesi.
Taçındaki mücevher, o zamanlar kilise ve devletin taşıyıcıları ve çalkalayıcıları için istenen adres olan Primation’s Hill, Henrietta Caddesi idi. İlk Mountjoy House daha sonra Lady’nin taburcu olan mahkumların evinin kurulduğu bina olacak (Şekil 5). Gardiner’ın 10 numarayı kendi evi için kullanması ilginç, çünkü taklit ettiği için ’10 numara’ Downing StreetBaşlangıçta II. Kral George tarafından 1732’de Hazine Birinci Efendisi’nin ofisine ve 1905’ten beri İngiliz Başbakanı’nın ikametgahına sunuldu. Numara Gardiner’ın geliştirdiği binalarda gösterilen gücüne, servetine ve bağlılıklarına sahip olma arzusunu ustaca doğrular.
Şekil 5: 1720’de No. 10 Henrietta Caddesi, Mountjoy House, Blessington House olarak bilinen ve daha sonra Lady’nin taburcu edilen kadın mahkumlar için evi. Kaynak: Archiseek.com (2010a).
Poserler Sahipler
Yine de Kuzey Dublin’deki Henrietta Caddesi’ndeki lüks ve snobbish konut adreslerine, Leinster Dükleri, zengin ve etkili Fitzgeralds tarafından meydan okunacaktı. Fitzgeralds, ayrıntılı inşa etmiş Leinster House 1725 yılında Liffey’in güneyinde, varlıklı seçkinleri ve ayrıcalıklı vatandaşları, şehrin güney tarafındaki Kildare Caddesi’ndeki görkemli evlerinin yakınında konutlarını kurmaya teşvik etti. Bu göç, 1800’de Birlik Yasasıİrlanda Parlamentosu üyeleri, hükümet yetkilileriyle birlikte Londra’ya taşınan sokak düşüşüne eklendi. 1829’da Blessington Earl’ü abartılı Charles’ın ölümü, 1846’da Blessington House’un zorla satışını gördü.
Bir zamanlar saray evleri ajan ve yeni sahipler, Acımasız yoksul yasaların etkisi ve Büyük Kıtlık. 1901’de, Sayım 960 dolaylarında 16 eve girdi. Bu sayıya, 10 numaralı, ourun tahliye edilen kadın mahkumlar için evi olan yaklaşık 50 dini kız kardeş ve kadın mahkum vardı. Mahkumların işgali yıkamalar olarak kaydedildi (bir Chartlann Náisiúnta / Ulusal Arşivler, ND).
Trend’i Bıkmak
. Hayırseverlik kızları kıtlığın ardından İrlanda’ya gelmeye davet edildi (McNeil, 1997). Taburcu olan kadın mahkumlar Derneği’nin yardımıyla, 1892 ve 1901 yılları arasında bir noktada 10 Henrietta Caddesi’ndeki 10 Henrietta Caddesi’nde taburcu edilen kadın mahkumlar için evimizin evini açtılar. Hayırseverlik kızları/kız kardeşleri, Meryemsiz Lady’s House’da ‘topluluğa geri dönmek’ isteyen bu kadınlara ‘Beceriler’ sundular. Bazı istisnalar dışında, ev, ücret ödeyen ailelerden ve ilk kez ‘iyi karakter’ suçlularından kadınlara öncelik verdi. O sırada diğer dini emirler tarafından yürütülen Magdalen çamaşırlarından daha özel olan Sadaka kızları/kız kardeşleri, ‘eğitimlerinin’ kalitesinin, evdeki kadınların hapsedilme damgalaması olmadan gelecekteki istihdam beklentilerine sahip olmasını sağladığını ileri sürdü. Buna göre Evelyn Carroll tarafından gönderilen 1941 muhtırasıAdalet Bakanlığı’na bir denetimli serbestlik görevlisi ve Mary Lejyonunun aktif üyesi olan Leydi’nin evinde sakinler için sağlanan ‘eğitim’ olağanüstü kabul edildi. Görünüşe göre ‘iyi sonuçları’, hızlı cirolar, sıkı giriş standartları, zahmetli ‘mahkumlar’ için bir çıkış stratejisi ve ev ve yurtdışından gelen ‘saygın’ hane halkları için istikrarlı bir talep akışı ile sürdürüldü (Carroll, 2014 [1941]). Caroll’un bulguları, McAleese raporu (2013: 218), Adalet Bakanı tarafından evin ‘ilerici’ niteliklerinden bahseten 1960 raporunu not etti.
(Post) Sömürge İrlanda: Döner Kapılar
İrlanda özgür devletinin kurulmasının ardından, Cumhuriyet’in kültürel kimliğini İngiltere’den ayırmak için açık bir hırs vardı. Diğer ulus devletlere benzer şekilde, İrlanda ‘saygınlık’ kavramlarını sürdürdü ve sınıfları yoksullara ve haksız fakirlere böldü (Lucey, 2015). Devlet-İngiliz karşıtı olduğunu iddia ederken, Katolik Kilisesi tarafından yürütülen kurumlarda hapsedilen fakir İrlandalı kızlar ve kadınlarla ilgili olarak ataerkil ideolojileri dökmek istemiyordu. Erkekçe yeni devlet, kültürel ideallerini ‘azizler ve akademisyenler’ üzerine odakladı ve romantik bir ‘ahlaki’ kadınlar idealini yaptı. Gaelic ‘Cailin’ kelimesinden türetilen, ‘kız’, ‘kız’ veya ‘kızı’ anlamına gelen bir isim olan stereotipik ‘İrlandalı Colleen’ erdemli olmalı ve evliliği takip etmek zorundaydı. Ailenin ve devletin finansal veya yasal desteği olmadan, birçok kadına gerçekleriyle yankılanmayan bu idealize model ve kadınların isyan da dahil olmak üzere İrlanda tarihinde oynadığı çeşitli ve güçlü rollerin gerçekleri tarafından meydan okundu. Her ne sebeple olursa olsun, İrlanda’nın embriyonik benzersizliğini kararttıkları görülen kızlar ve kadınlar toplumdan gizlenecekti.
Postkolonyal İrlanda’da kadınların hapsedilme biçimleri arasında Magdalen Çamaşırhaneleri. Bu hapsetme merkezleri sömürge döneminde ahlaki ve dini gündemlere sahip laik hayırsever ajanslar tarafından kurulmuştur (Fischer, 2016; Black, 2024). Model, ‘düşmüş’ kadınlar için sığınan şeyi sağlamak için 1758’de Londra’da Robert Dingle tarafından kuruldu ve ‘yerli beceriler’ ve ‘ahlaki dekorasyonda’ ‘eğitim’ sunmak, kadınlara ‘güvenli bir şekilde yaşama ve çalışma fırsatı verdiği iddia edildi (Ostberg, 2023). Lady Arabelle Denny, 1765’te genç Protestan kadınlar için İrlanda’da benzer bir tesise başladı (Osberg, 2021). On dokuzuncu yüzyılda İrlanda’ya yayılan evler, toplumsal ve politik bir ışığında düşünülebilir. Kadınların sözde ‘ahlaki’ inişine tepki Yoksulluk ve açlık hayaleti tarafından ‘kırılmış’ olarak kabul edilen (Lucey, 2015).
İngiliz sömürge döneminde dini ve laik örgütler tarafından işletilen çamaşırhaneler, evler ve sığınaklar, bazı bireyler için uzun süreli tutuklama ve reenkarasyon alanları haline geldi. 1922’den sonra, İrlanda’da ardışık devlet idareleri, sığınan veya profesyonel eğitimi olmayan rahibeler ve gönüllüler tarafından yürütülen dini kuruluşlara kısa süreler için gözaltına alınan kadınların bakımını ortadan kaldırmaya devam etti (Carroll, 2014 [1941]). . Sadaka Dini Kız KardeşleriÖrneğin, okul ve sağlık tesisleri kurmaya ihtiyaç duyan insanların yoksullarla yaptığı çalışmalarla Magdalen sistemine dahil olmalarına yardımcı olmak için 1815 yılında Mary Aikenhead tarafından kurulan.
Yeri işaretlemek
Sömürge ve postkolonyal ataerkil uygulamalar, toplumsal olarak toplumsal yapıları etkilemiştir, o kadar ki yeni kurtarılmış devletler gömülü baskı biçimlerini sarsmayı zor bulmuştur (Young, 2011). Zamanın farklı anlarında, hayırseverlik kızları ve kız kardeşleri ve ilgili dini emirler, evde kızlar ve kadınlar ve Henrietta Caddesi’nde çamaşırhane için sağlık, sosyal ve eğitim çalışmaları sağlama rolünü üstlendi. Ardışık ataerkil İrlanda idareleri, bu kurumların gözetim eksikliğinden sorumludur: bu kurumların varlığını veya kızlara ve kadınlara nasıl muamele edildiğini sorgulamadılar. Suçu devlet yöneticilerinin ayaklarına koyabilirken, bu kurumlarda yaşayan ve çalışan insanların hikayelerine dayanarak, kızları ve sadaka kız kardeşlerinin hizmetlerinden geçen kadınların haksız olduklarını ve paylaşılan araştırmaların yanlış olduğunu kabul etmeliyiz. Magdalens için Adalet.
Daha sağlıklı ve daha eşitlikçi toplumlar, büyük sömürge ve postkolonyal tarihleri yansıtarak inşa edilebilir (Negussie, 2004). Henrietta Caddesi No.10 gibi sömürge binaları, onları inşa eden toplumlar gibidir – cepheleri güç ve ihtişam anlatıyor (Şekil 6), ancak duvarlarının içinde yaşam ve toplumun geçişinin en iyi görülmesi. Erkek idari ‘kahramanların’ erdemlerini genişletmek yerine tarihsel olarak haksız olanları tanımak ve onurlandırmak, bir topluma farklı ve daha kapsayıcı bir bakış açısı sağlayacaktır. Eski Our Lady’s Home’da fiziksel bir anıt yaratmak, sözünü konuşmak için içlerini ortaya çıkararak böyle bir sürece başlayacak ve bu şekilde orada çalışan kadınları onurlandıracak, sözde ‘zarafetten düşmüş’ kadınları onurlandıracaktı. Ayrıca, sadece acı çekenler değil, aynı zamanda ‘onursuzluk’ olarak adlandırılanlar da dahil olmak üzere farklı kadınlarla ilgili hikayelerin anlatılabileceği bir yer olurdu ve kendileri, çocukları ve katılmak için ‘gönderildikleri’ topluluklar için daha iyi bir gelecek inşa etti.
Şekil 6 No. 10 Henrietta Caddesi Bugün. Yazar tarafından fotoğraf (Nisan 2024).
– Olive Duffic tarafından
Olive Dufficy, üçüncü yıl çifte onurlu coğrafya ve antropoloji öğrencisidir. Bu blog, Profesör Karen Till tarafından öğretilen ‘GY249: Adalet Coğrafyaları’ adına sunulan bir araştırma makalesinin gözden geçirilmiş bir versiyonudur.
Onaylar: Maire, kız kardeşim, kadın ikilemleri hakkında Twitter’ı dinlerken beni dinlerken içgörüsünüz ve mizahınız için teşekkür ederim. Profesör Karen Till, öğrencilerinizden biri olmak bir ayrıcalık ve zevkti. Zamanınız, yardım, yön, destek ve sabrınız için teşekkür ederiz. İşi keyifli ve ilginç hale getirdiniz – binaların hiçbir şey söylemeden neler söyleyebileceğini bilen.
Black, L. (2024) ‘Postkolonyal Penalite Cinsiyet: İrlanda’daki Kadınların Dini Gözaltına alınması’, Teorik KriminolojiP. 13624806241263440.https://doi.org/10.1177/13624806241263440.
Coleman, J. ve Andrews, H. (2009) ‘Gardiner, Luke’. İrlanda Biyografisi Sözlüğü [Online]. Şu adresten ulaşılabilir: https://doi.org/10.3318/dib.003424.v1.
Dwyer, OJ ve Alderman, DH (2008) ‘Anıt Manzaraları: Analitik Sorular ve Metaforlar’, GeoJournnal73 (3), s. 165-178. Şu adresten ulaşılabilir: https://www.jstor.org/stable/41148292 (Erişim tarihi 5 Nisan 2024).
Fischer, C. (2016) ‘Cinsiyet, Ulus ve Utanç Politikaları: Magdalen çamaşırhaneleri ve modern İrlanda’da kadınsı ihlalin kurumsallaşması’, İşaretler: Kültür ve Toplumda Kadınlar Dergisi41 (4), s. 821-843. https://doi.org/10.1086/685117.
İrlanda Hükümeti. (2013). ‘Bölüm 9: Magdalen çamaşırlarına giriş yolları (a): Ceza Adalet Sistemi’. İçinde Magdalen Çamaşırhanelerle Devlet Katılımı Gerçeklerini Belirlemek İçin Bölümler Arası Komite Raporu: Bölüm III-Magdalen Çamaşırhaneleriyle Devlet Katılımı. Sandalye: Senatör Martin McAleese. Şu adresten ulaşılabilir: https://www.gov.ie/pdf/?file=https://assets.gov.ie/45756/ac9786cce9044af31f780c6b2bd988.pdf#page=null
Henderson, AQ (2014) ‘Dublin Haritaları: Old Speed’in Haritası Dublin Tarihini Ortaya Çıkarıyor.’, [Blog] Dublin ve Yurtdışında Tarih, Sanat ve Mimarlık. Artı, Arran & Dublin tarafından Art & Mimarlık Turları kod çözülmüş. Şu adresten ulaşılabilir: https://arranqhenderson.com/2014/10/06/maps-of-blin-speeds-map-reveals-history-of-blin/ (Erişim: 29 Nisan 2024).
Hoelscher, S. (2009) ‘Peyzaj İkonografisi.’ Kitchin, R. ve Thrift, N. eds. İnsan coğrafyasının uluslararası ansiklopedisi. Elsevier Online, s. 132-139.
Oiraechtias/Oiraechtias’ın evleri. (2010). Ruaraí Quinn Yardımcısı tarafından ‘Soru 457’ Adalet, Eşitlik ve Hukuk Reformu Minster Dermot Ahern yardımcısı. ‘Magdalene Çamaşırhaneler: Dáil éireann Tartışmaları, Salı – 19 Ocak 2010’. Şu adresten ulaşılabilir: https://www.oireachtas.ie/en/debates/question/2010-01-19/490/ (son erişim 21 Mart 2024).
Ó Conbhuí, C. (1961-63) ‘St. Mary’nin Manastırı Toprakları, Dublin’, Kraliyet İrlanda Akademisi Bildirileri. Bölüm C: Arkeoloji, Kelt Çalışmaları, Tarih, Dilbilim, Edebiyat62, s. 21-86. Şu adresten ulaşılabilir: https://www.jstor.org/stable/25505103 (Erişim: 1 Mayıs 2024).
Prunty, J. (2014) ‘Our Lady’s, Henrietta Caddesi, Dublin: Taburcu Kadın Mahkumlar için Konaklama s. 181 ‘, içinde İrlanda’da St Vincent de Paul’un Sadaka Kızları: İlk Yıllar. Blackrock, Co. Dublin: Columba Press (kitap, bütün). Şu adresten ulaşılabilir: https://go.exlibris.link/syzj5b7x (Erişim: 5 Mayıs 2024).
Stout, G., Loeber, R. ve O’Brien, K. (2016) ‘Mellifont Abbey, Co. Louth: Distolution Mimarisi 1540-1727’nin bir çalışması’, Kraliyet İrlanda Akademisi Bildirileri: Arkeoloji, Kültür, Tarih, Edebiyat116c, s. 191-226. Şu adresten ulaşılabilir: https://doi.org/10.3318/priac.2016.116.6.
Thom’un İrlandalı Almanac ve Büyük Britanya ve İrlanda Krallığı’nın resmi dizini. (1903). Google Books aracılığıyla şu adresten ulaşılabilir: https://books.google.ie/books?id=e9d0tmco5oc (Nisan 2024’te erişildi).
News
