Fabrizio Eva’yı tanıtmak
Fabrizio Eva (Carrara, 1949), Treviso kampüsünün Cà Foscari Venedik Üniversitesi’nde siyasi ve ekonomik coğrafyada sözleşme profesörüdür.
Doğu Asya, dinamik jeopolitik ve jeopolitik kriz konusunda uzmanlaşmıştır. Profesör Eva, İtalyan modern edebiyatı, uzmanlık coğrafyası ve tarihinde bir dereceye sahiptir.
Meze olarak, “Kürdistan Jeopolitiği: Bölgesel Tuzak’ın Anlatma Örneği” nde önemli bir gözlem:
Büyük çubuk hala jeopolitiğin ana enstrümanıdır.
Dr Leonhardt Van Efferink, 2009 yılında IncoringGeopolitics’i kurdu. O zamandan beri web sitesi 130’dan fazla akademisyen tarafından 200’den fazla katkı yayınladı. 10 yıllık yıldönümünü kutlamak için, inceleyen gebeopolitics, katkıda bulunanlarını 21. yüzyıldaki jeopolitik eğilimler üzerinde düşünmeye davet etti. İki soru merkezi bir rol oynar. 2010’larda ana eğilim neydi? 2020’lerde en önemli eğilim ne olacak?
Suriye’nin kuzeydoğusundaki Rojava, “liberter belediyelik” uygulayan özerk bir federasyondur.
‘Ulus-devlet’ kavramının belirsizliği iki (f) aktör tarafından meydan okunmaktadır. Birincisi, 2011 yılında Anarşist Murray Bookchin’in fikirleri boyunca hapse atılan Kürt Kürt PKK lideri Abdullah őCalan tarafından yayınlanan Kürt Demokratik Konfederasyon önerisidir. İkincisi, Suriye’nin kuzeydoğusundaki Rojava’nın günlük deneyimleriyle ilgilidir. Bu, 2014’ten bu yana silahlı çatışma durumunda “liberter belediyelik” (Bookchin, 1986, 1995) uygulayan özerk bir federasyondur.
Geçmişin ideolojik ve/veya kavramsal zorluklarıyla karşılaştırıldığında, mevcut Kürt önerisi mevcut sınırları değiştirmek istemiyor.
Geçmişin ideolojik ve/veya kavramsal zorluklarıyla karşılaştırıldığında, mevcut Kürt önerisi mevcut sınırları değiştirmek istemiyor. Bunun yerine, toplumu ve ekonomiyi aşağıdan yukarıya bir yaklaşımla kendi kendini organize etmeyi amaçlamaktadır. Bu yaklaşım, belediyelerden başlayan esnek bir kurumsal yapıyı içerir. Amaç, toplumdaki günlük yaşamı değiştirmek, böylece geleneksel “siyasi sınır” anlamlarını değiştirmektir.
İktidardaki karar vericiler, devletin kurumsal kafesi dışında (kendi kendini organize eden) bir toplumu düşünmek için acizdir.
Bu öneriye karşı ana argümanlar iki büyük zihinsel ve ikonografik kafesle ilgilidir (Jean Gottmann’a dayanmaktadır). Birincisi, iktidardaki karar vericiler, devletin kurumsal kafesi dışında (kendi kendini organize eden) bir toplumu düşünmek için acizdir. Buna “Devletin Mirası” diyebiliriz. Jeopolitik praksis bu varsayımın ne kadar yanlış olduğunu gösterse bile, sabit sınırların barışçıl bir dünya için tek hibe olarak düşünüldüğünü varsayar.
Dünyada tek bir devlet eşsiz bir “ulus” dan oluşmaz.
İkincisi, her devlet herhangi bir “ulusun” bariz ve “doğal” bir özlemi olarak düşünülmektedir. Ancak, dünyadaki tek bir devlet eşsiz bir “ulus” dan oluşmaz.
Dolayısıyla jeopolitik dinamikler ve krizler en fazla 10 hükümetin liderleri tarafından yönetiliyor. Bunlar BM Güvenlik Konseyi’ndeki beş veto sağ tutma devleti ve jeopolitik kriz alanını çevreleyen değişken sayıda devlettir. İlgili liderler John Agnew’in bölgesel tuzağına sıkışmışlardır (yani devletin eşsiz jeopolitik kriter olarak). Bu tuzak, devletin mirasını, dokunulmaz sınırların takıntısını ve seçim bölgelerinin ekonomik çıkarlarını ifade eder. Sonuç olarak, büyük çubuk hala jeopolitiklerin ana enstrümanıdır.
News
