Her zaman ya daha yaklaşıyoruz ya da ayrılıyoruz – ilişkilerde duruş yok. Hareket yönü bir ilişki boyunca değişebilirama bir durağanlık yok. Kültürümüzün Cataclysm draması için önyargısına rağmen – şiddetli kalp kırıcıları, aşık olma kavramına, yaşam yolu boyunca ani bir açılış anlamına gelmeye – ruhun bu hareketlerinin en derinleri, hızı jeolojik, hızı, devam edenlerin, bir günlük olarak daha fazla olana kadar, bu kadar artış, kendileri de algılanamaz: kendileri, kendilerini algılanamaz olarak bulur:
Bu temel eğilim, Drew Beckmeyer’in resim kitabında büyük bir levite ve cazibeyle hayat buluyor Stalaktit ve Stalagmite: Küçük Bir Mağaradan Büyük Bir Masal (halk kütüphanesi). Hikaye büyüktür çünkü teması en büyük duygulardır, ama aynı zamanda aşk hikayesine sıkışmış, kayalık gezegenimizin nasıl yaşayan bir dünyanın evrimsel tarihidir – özellikle dezar bir uygulayıcı olarak takdir ettiğim bir şey Truva atı bilimi aşk yoluyla hayata geçiriyor.
Tıpkı uzun bir sevgi yaşayanlar gibi birbirlerinin hafıza bekleyicileri haline gelir, stalaktit ve stalagmit gibi, geçmiş dönemler ve soyu tükenmiş yaratıkların ortak anılarını anlatarak zaman geçirir: ilk ziyaretçileri, trilobit-derin denizlerin dibinde yaşam masallarını söyleyen en eski eklembacaklılardan biri; Her değerli damla için onları yalayan ve kürkün evrimi hakkında rahatça bilgilendiren susuz dev yer temeli; Tüm mağarayı kükremesinin yankısı ile titreyen muazzam triceratops; Gökyüzünü siyah çeviren ve yeryüzünü asit yağmuru ile kirleten göktaşları, böylece uzun süre hiçbir şey büyür ve gelişemez.
Stalactit, mağarada aynı bakış açısına sahip olmakla yarasa ile bağ kurar ve stalagmit, balıkların bacaklarını nasıl yetiştirdiğinin hikayesini anlatan, arazinin ilk yürüyüşçülerinden biri olan Ichthyostega ile snuggling yapar.
Stalaktit ve stalagmit oradaydı, hala bir araya gelerek, mağara duvarındaki hayallerimizi ve mitlerimizi ve korkularımızı çekmek, ateş ve dil ve bilim icat etmek için sahneye geldiğimizde, bir günlük tur rehberleri kavernöz karanlığa el feneri parlatabilir ve çocuklara stalakitlerin ve stalagların nasıl oluştuğunu söyleyebilir.
Bu “yeni bir şey” in oluşumu, Adrienne Rich’in aşkı yazdığı zaman demekti “Her iki kişi için de korkutucu, hassas, şiddet içeren bir süreç.” Bizi en çok korkutan şey, yeni oluşumun, diğerinde kendimizi kaybettiğimiz, birinin bittiği ve diğerinin başladığı her sınırını kaybettiğimiz, bir araya getirilemez bir şey olabileceği korkusudur.
Tur rehberini kulak misafiri olmak, sarkık ve dikeyler, bu temel korku ile karşı karşıya kalan kaderleri üzerinde düşünürler, ancak farkındalıkla yeni oluşumla ilgili olarak, değişimi gözlemleme eons üzerinde honlanmış, bu Bir dönüşümün diğer tarafında ne olduğunu asla bilemeyiz – Sadece bildiğimiz geçmişte ne kaybettiğimizi hayal edebiliriz, ama kazanmanın geleceği gelmez.
Evrimde olduğu gibi aşık olan anahtar, akla gelebilecek sınırları mümkün olanın sınırlarını yanlışlaştırmak değildir.
News
