Yaz deniz yılanları anlamına geldiğinde

FROM 1860’lar, Temmuz ayı sonundan Eylül ortasına kadar ‘aptal mevsim’ olarak bilinir. Parlamento ve hukuk mahkemeleriyle yaz girintisinde ve rapor etmek için büyük siyasi haberlerin çok azıyla, gelişen bir hikaye aç gazete endüstrisi başka içerik aramak zorunda kaldı. Genellikle ‘Aptal Season’ ifadesini, Temmuz 1861’de bir makalede yer alan bir makaleyle kredilendirildi. Cumartesi İncelemesi bunu yaz sonunda iddia ettim Zamanlar ‘yazılı bir saçmalıkla yazılmış saçmalıktan batıyordu çünkü yazar ya saçma ya da hiçbir şey yazmalı’.

Aptal mevsim, olağandışı veya sansasyonel hikayelerle işaretlendi ve boş sütun inçlerinin doldurulmasına yardımcı olan yaz sonu favorisi deniz yılanı manzaralarıydı. ‘Deniz Yılan Sezonu’ ifadesi, 1850’lerin ortalarından itibaren gazetecilik parlantına ‘aptal mevsim’ öncesinde olmuştu. Bu, Ekim 1871 makalesinin başlığıydı. Pall Mall Gazetesi Bir önceki ay İrlanda’nın batı kıyısında, Diamond Rocks, Kilkee, Clare, Clare’de bir deniz canavarı manzarasını anlatıyor. Bir grup saygın bayan ve beyefendi, bir ‘deniz canavarı’ aniden 70 metre uzaklıktaki sudan çıktığında bir kıyı yürüyüşünün tadını çıkarıyordu. Yaratık, muazzam bir kafaya, arkasında deniz yosunu benzeri saçlar, büyük gözler ve ‘geniş bir vücut… dalgaların altında’ olan ‘korkunç bir görünüme’ sahip olarak tanımlandı. Karşılaşma bir kadının neredeyse zayıflamasına ve partide sarsılmasına neden oldu. İlk olarak Limerick ChronicleAtlantik’in etrafından deniz yılanı hikayeleri biriktirme, yer doldurma ihtiyacı olan İngiliz basınının eğilimini açıkladı.

Her yıl deniz yılanı manzaraları gerçekleşmedi, ancak Bernard Heuvelmans’ın kapsamlı çalışması, Deniz üreticilerinin ardından (1968), fenomenin devam eden çekiciliğini göstermiştir. Heuvelmans, 1801-50, 152 arasında 1851-1900 ve 190 arasında 1901-50 arasında denizde ve karaya kaydedilmiş 166 uluslararası manzarayı tespit etti. Gazete raporlarının çoğu sonbaharda gelmesine rağmen, bu manzaraların çoğu (yüzde 53) yaz aylarında meydana geldi.

Daha sonraki raporların tonu genellikle mizahi ve biliyordu. Deniz yılanları fikrini eğlendirme isteği nadiren gerçek bir tehdit duygusuna genişledi, ancak açıkça bir aldatmaca olarak reddedilmedi. 6 Eylül 1878 tatilcilerde 20 metrelik bir yılan bir Norveç fiyortunda görüldüğünde, Günlük Telgraf Bildirilen, birkaç gün boyunca teknelerde kovalamak için harcadı. Makale, yaratığı en iyi nasıl yakalayacağını veya öldüreceğini tartıştı; Küçük bir teknede bir top kullanmaya çalışmanın dezavantajlarını özetledikten sonra, sonunda bir torpido kullanmayı önerdi, yılanın bir akraba olduğunu düşüneceğini ve açık ağızla hoş geldiniz. Aynı şekilde, bir snippet’te Batı Gazetesi 1906’da ‘Deniz Yılan Sezonu’ başlıklı bir turist, bir denizciye seyahatlerinde deniz yılanı görüp görmediğini sordu, denizcinin içmekten vazgeçmediğinden bahsettiğini söyledi.

Eylül 1863’ün başlarında, aptal sezonun ‘rahatlamayı karşılayabilen, sahillere doğru çekilebilen her şeyin’ gördüğü kaydedildi. Artan sayıda kıyı ziyaretçisi hiç bir tane görmese bile, deniz yılanlarının gazete hesapları, sahilin olabilecekleri fikriyle onlara yardımcı oldu. Cushendall, Ballymena’nın sahil beldesinde, Haziran 1899’da ziyaretçiler ve yerliler, kıyıdan kabaca bir mil uzaklıktaki ‘yavaş bir şekilde yüzen büyük bir deniz canavarı gibi görünen’ gördüler. Andrew Ross adlı bir ziyaretçi, tüfekler ve bıçaklar kullanılarak yakalanması gerektiğini önerdi, ancak yerel ‘tuzlar’, hiç bir şey görmediklerini iddia etti, fikri reddetti. Bu hesap yaz sonu aptal sezonundan önce geldi. Sea Serpent raporları tipik olarak Temmuz ayından itibaren ortaya çıkmaya başladı, ancak bu yavaş yavaş 20. yüzyılın başlarında Haziran’a geçti. Bu yüzden yazın başlarında, hikayenin, muhteşem bir şeyi görme ihtimaliyle ziyaretçileri çekmeye yardımcı olmayı amaçlamış olabileceğinden şüpheleniyor. Büyük bir kalabalığın tanık olduğu uzun süreli bir manzara, sansasyonel bir yeniliğin havasını üretti.

Heuvelmans’ın çalışması 1930’lardan itibaren bir düşüş göstermesine rağmen, deniz yılanı manzaraları 20. yüzyıla kadar devam etti. Bu düşüşün başlangıcı, alternatif bir şifrenin ortaya çıkmasıyla çakışır, Loch Ness canavarı. 1933’te sözde manzaralara bina olan ‘Nessie’nin ünlü aldatmaca fotoğrafı, Günlük Posta 21 Nisan 1934’te, bir tıp doktoru tarafından vurularak, aynı zamanda aptal sezonun dışında yayınlanarak biraz güvenilirlik kazandı. Sonraki raporlar, jenerik deniz yılanlarından ziyade ‘Nessie’ye doğrudan atıfta bulundu. Bir parça Akşam telgrafı Ekim 1936’da Ferrara yakınlarındaki Po Nehri’nde görülen ve Loch Ness canavarının İtalya’da tatil olup olmadığını soran bir ‘Signorita Nessie’ hakkında rapor verdi. Ağustos 1939’dan itibaren bir diğeri, Nessie’nin Kraliçe Charlotte Adaları, Britanya Kolumbiyası çevresindeki ‘muazzam bir deniz canavarı’ nın son birkaç manzarasına dayanarak Kanada’ya göç edip etmediğini sordu. ‘Nessie’ açık denizlerden iç su yollarına da dikkat çekti. Bilimsel araştırmacılar açısından, bir İskoç Loch’ta (veya Kuzey Amerika göllerinde eşdeğeri) sucul bir ‘canavar’ aramak, deniz yılanlarının dünyanın büyük okyanuslarında bir yerde olup olmadığını kanıtlamaya çalışmaktan biraz daha uygulanabilir bir beklenti gibi görünebilirdi.

Bugün, aptal sezon kıyı hikayeleri, Viktorya deniz yılanlarının raporlarını çevreleyen heveslerin çoğunu kaybetti. Yaz haberleri şimdi tehlikeli deniz yaratıklarının güney kıyısında görüldüğünden bahsediyor. Ekim 2000 ve Ağustos 2008’de Argus Sussex kıyı sularında Portekizli adam o ‘savaş denizanası tehlikesi hakkında bildirildi. Eylül 2024’te Brighton Journal Köpekbalıklarının neden Brighton Plajı’nda yıkandığına dair bir parça koştu. Artık muhteşem veya inançsızlığı askıya alma isteğiyle flört etmiyor, bu tür hikayeler, ısınmanın deniz canlılarının daha önce bilinmeyen deniz canlılarının kuzey göçünü nasıl çektiğine dair bir yorum haline geldi. Victoria atalarımızın oynaklığı ile karşılaştırıldığında, aptal sezonumuz ciddi hale geliyor.

Karl Bell yazarı Tehlikeli derin: Atlantik’in doğaüstü bir tarihi (Kitap Tepkisi, 2025).