BENNisan 1660 Breda Bildirgesi, II. Charles ‘vicdanları ihale etme özgürlüğü’ sözü verdi. Ancak ertesi yıl çağrılan ilk parlamentosu daha az hevesliydi. Mayıs 1662’de tüm din adamlarının yeni verilenleri kabul etmeyi talep eden bir tekdüzelik eylemi geçti. Ortak Dua Kitabı 24 Ağustos’a kadar, St Bartholomew’in Günü, o yıl. Yaşamlarından tahliye edilmeyenler.
Bununla ilgili sorunlar vardı. Bazıları doktrineldi. Charles’ın dini yerleşimi, Presbiteryenlere anathema olan piskoposluğun geri dönmesini gerektiriyordu. Diğer sorunlar pratikti: Gözden geçirilmiş dua kitabının ilk kopyaları 6 Ağustos’a kadar baskılardan çıkmadı. Her kilise adamı son teslim tarihine kadar bir kopyasını nasıl alacaktı, vicdanlarıyla kare bulmayın? Middlesex’te bile, ‘haftada, iki hafta, üç hafta veya bir ay sonra’ kadar çok az yer aldığı söylendi.
Konformist olmayanlar için son tarih ‘Black Bartholomew’in Günü’ veya ‘Büyük Ejeksiyon’ olarak hatırlanacaktı. Ama ne kadar büyük bir ejeksiyon oldu? Babası ve büyükbabası yaşamlarını kaybeden Edmund Calamy, çözmeye çalıştı. Toplamda 1.897 adını verecekti.
Ancak, Calamy’nin 20. yüzyıl editörü Ag Matthews’ın bulduğu gibi, bu sayı güvenilir olmaktan uzaktı. Matthews, 1662 Ağustos’a kadar ölen 47 kişinin, 41’i çoğaltılan ve 113’ü hiç kayıt bulamadığını kaydetti. Dahası, Calamy ayrıca, 1660 yılında geri dönen sadıkların yaşamlarını geri istedikleri restorasyonda tahliye edildiğini de içeriyordu. Matthews bunların 695’ini hesapladı.
Yine de, Matthews’un 936 nihai toplamı, Calamy’nin işinden bu kadar tetiklenen yüksek kilise din adamı John Walker tarafından hesaplanandan daha yüksektir. On yıl yazılı çalışmaları 1714’te yayınlandı; Matthews buna ‘anıtsal bir nefret ve sabır’ diyor. Walker, 1662’de 50 kadar konformistin yaşamlarını kaybetmiş olabileceğine cömertçe izin verdi; Her ne kadar, ‘Şu anda birden fazla örnekle karşılaşmayı unutmam’ dedi.
News
