‘Olmak ya da olmamak’, bu tamamen yeni bir yüzüğü olan bir soru Tiyatro la plaza’s Lima, Peru’dan Down sendromu ve bilişsel engelli sekiz aktör ve aktris tarafından üretilen üretim.
Başlangıç olarak, bu demografinin tarihsel olarak karşılaştığı, hatta bazen hala rahimdeyken kendi ebeveynlerinden geldiği son derece zor bir yaşam hakkı sorusu var. Şimdi genç yetişkinler olarak, tanıtım sahnelerinde bize güveniyorlar, Shakespeare’in oyununun genç kahramanlarından farklı olarak (farklı nedenlerle olsa da) değil, cinsel yakınlık ve üreme için temel ihtiyaçları hakkında ebeveynlerinden sık sık tedbirlerle karşılaşıyorlar. Ve sonra, son olarak, Laurence Olivier’in konuşmayı yapma şeklini sevmedikleri gerçeği var! ‘Harekete geçmek taklit etmek değil’, bu topluluğun mezralarından biri (hepsi tacı giymek için onu alır), bir Latin dansına girerken diğerine ilan eder.
Bu tür karanlık sorulardaki köklülüğüne rağmen, bu üretim ayakları üzerinde oldukça hafif ve tamamen yaşamı sağlıyor. Asla mizah anlayışını kaybetmese de, ince şiirsel anlarda da bolca bulunur: romantik yakın çekimler, rüya gibi fanteziler, dokunaklı tek gömlekler. Video kullanımı – özellikle Ian McKellen’den (İspanyolca) bir Skype görünümü ve 1948 Olivier versiyonunun kısa bir görsel atıf – Wooster Group’un kendi 2007’sini akla getiriyor Mezarlık John Guilgud tarafından yönetilen 1964 ‘Theatrofilm’in Richard Burton’ın yorumunun zemininde gerçekleştirildi. Bütün bunlar da La Plaza’nın versiyonunun bu Onur Listesi’nde sağlam olduğu ve sosyal olarak meşgul olduğu kadar sağlam bir şekilde bilgilendirildiği söyleniyor.
Teatro La Plaza, 2003 yılında yönetmen ve oyun yazarı Chela de Ferrari tarafından kurulan bir tiyatro şirketidir. Kurucu misyonu, topluma açık ve demokratik bir şekilde – dolayısıyla ad – etkileşim kurmak ve insanlığın karmaşıklığıyla ilgilenen yeni çalışmaları teşvik etmekti. Onların üretimi Mezarlık De Ferrari’nin Shakespeare’in oyunlarına artan ilgisinin bir parçası olarak 2019’da geldi ve şu anda bu proje hakkında bir belgesel film yapıyor.
Bu arada, dünya çapında tiyatro izleyicileri için, bu şovdan uzaklaşmak, Shakespeare’den uygun bir terim ödünç almak için birçok ‘anma’ var. Benimle birlikte kalan biri, suda yüzen bir gelinlikin video arka planına karşı hayallerini tartışan Ophelias’ın bir triptikiydi – tanıdık leitmotifleri kıran ve yeniden monte etti. Horatio ve onun varoluşsal tekilliği ile ilgili yeni bir derinlik daha var. Ayrıca nörotipiklerde dostça bir kazı içeren fare kapasitesinin (La Ratonera) komik bir versiyonu da var. Ancak bu prodüksiyonun en büyük başarısı, seyirciyi sevinç duygusuna ne kadar hızlı bir şekilde katladığı, onları ayağa kalkması ve sonunda bir kutlama dansı için sahneye çıkarmasıdır. Dünyadaki hiçbir şey için kaçırılmamalı.
Bu yazı yazar tarafından kişisel kapasitelerinde yazılmıştır. Bu makalede ifade edilen görüşler yazarın kendisidir ve tiyatro zamanlarının, personelinin veya işbirlikçilerinin görüşünü yansıtmaz.
Bu yazı tarafından yazıldı Duška Radosavljević.
Burada ifade edilen görüşler yazara aittir ve görüşlerimizi ve görüşlerimizi yansıtmaz.
News
