Noosa Hinterlands’teki iki gecelik bir sanat gezisinden yeni döndüm. Sadece ben, köpeğim Kobe ve doğa. Yerleşik bir at var olmasına rağmen bizi birkaç kez ziyaret ettik.
Son zamanlarda mücadelelerimden biri sanata ayırmak ve odaklanmak için zaman bulmak. Hayat güzel bir eş ve iki kızı ile birlikte olduğu kadar sağlıklı, kesintisiz odaklanmış çalışma dönemleri için kesinlikle iyi değildir. Bu gezinin fikri, çizmek, boyamaktan, ilham almaktan ve zihnimin dolaşmasına izin vermekten başka bir şey yapmamaktı.
Kobe aynı zamanda 13’ün akıllıca yaşı ve hala sağlık ve ruhlardayken onu biraz bozmak istedim. İlk kızımızın doğumundan bu yana, ona tek bir çocuk gibi davranamadık.
Her neyse, yolculuk nasıl gitti ve birkaç ders öğrenildi.
1. Gün
Salı öğleden sonra geldim. Boya sürücüsünden çok yorgundum, bu yüzden sadece alanı keşfettim ve umut verici noktaların referans fotoğraflarını çektim. Ancak Kobe’nin başka planları vardı ve sel suyu kahverengi olan dereye atlamak için hızlıydı. Oldukça evcilleştirilmiş hayvan olarak, dereyi yüzdü ve sıkıştı. Ona katılmam gerektiğini düşündüm, ama şükür ki, geldiği gibi geri dönmeyi anladı.
Güzel bir alandı, ancak “boyanabilir” konular bulmak hala bir meydan okumaydı. Kendimi tüm ayrıntı ve bilgilerden bunalmış buldum. Pek çok renk, vurgu, kenar, şekil, çizgiler ve çizgiler. Zihnimin her şeyi anlaması ve daha basit bir bakış açısıyla (sanatçı gözleriyle) görmesi biraz zaman aldı. Ertesi gün daha yakından bakmayı gerektiren birkaç konu bulmayı başardım.
İlk referans fotoğraflarımdan biri.
2. Gün
Bu benim tek tam günümdü ve en üretken olmayı umduğum şeydi.
Erken kalktım ve olabildiğince fazla boyamak istedim. Ama henüz herhangi bir konuda satılmadım. Tekrar keşfettim ama bu sefer eskiz defterimle. Kağıt üzerinde neye benzediklerini görmek için birkaç konu çizdim. Bazen fotoğraflar konunun tüm önemli ayrıntılarını yakalamaz. Biraz düzleştirir ve bunu yaparken özünü ve karakterini düzleştirir. Hayattan çizim ve boyama, bir kameranın gördüğü şeyden ziyade gerçekte ne gördüğümü ve yaşadığımı belgelememi sağlıyor. Bir fark var! Bana inanmıyorsanız, herhangi bir nesne bulun ve yakından gözlemleyin. Sonra bir fotoğrafını çekin ve fotoğrafı hayatta gördüklerinizle karşılaştırın. Mükemmel bir eşleşme olmayacak. Perspektif ve renkler farklı olacak.
Kaba bir eskiz artı su üzerindeki yansıyan ışık hakkında bir not – anahtar bir özellik. Aslında aşağıda göreceğiniz gibi bu konuyu boyadım.
Eskizler ilhamımı fotoğraf çekmekten çok daha fazla ateşledi. Sanki öznenin çizim eylemi beni daha dikkatli bir şekilde gözlemlemeye zorladı ve bunu yaparken daha ilginç özellikler ve kalıplar fark etti.
Boyamaya hazırdım.
Ekipmanımı kurdum ve derenin kenarına doğru dolaştım. Islak ve çamurluydu, zemin kasvetli hava günlerinden doymuştu. Ama sevdim. Gerçekten tatmin edici bulduğum ham öğeler arasında orada olmakla ilgili bir şey vardı.
Derenin kenarına yerleştirdim, suyu sarkan bir ağaca doğru baktım. Gökyüzünün yansımaları su üzerindeki bu güzel, yakın beyaz şekilleri oluşturdu. Sarkan yaprakların ve dalların altında, tüm bu farklı yeşillikler gölgelerde dans etti. Ve suyun yüzeyinde, yağmur damlaları ve böcekler bazen çatışan ve üst üste çıkan dairesel dalgalanmalara neden oldu.
Peyzaj boyutlarıyla gidecektim, ancak portre boyutlarının konu için daha uygun olduğuna karar verdim.
Konuya, tüm detay ve gürültü ile bunalmamayı umarak basit şekil ve renklerin bir düzenlemesi olarak yaklaştım. Su, sonra dere kenarı ve özellik ağacı, sonra arkadaki doğa, sonra sarkan yapraklar ve son olarak su ve diğer küçük detaylar üzerindeki gökyüzü yansımaları ile başladım. Çakışan birçok parça ile böyle yoğun konular için parçaları boyadığınız sıranın önemli olduğunu düşünüyorum.
Boyadığım gibi, yağmur yavaş yavaş yükseldi. Dükkanı paketlemem gerekmeden önce olabildiğince devam ettim. İşte böyle çıktı. Ne yazık ki, konunun yanındaki bitmiş resmin fotoğrafını almadım.
Dan Scott, Noose Hinterlands, Ağaç ve Yansımalar, 2025
Koşullar göz önüne alındığında fena değil!
Öğleden sonra başka bir tablo başlattım. Claude Monet’in esinlendiği basit bir manzara Rouelles, Le Havre’de görüntüle. (Eğlenceli gerçek: Bu, Monet’in en eski belgelenmiş resimlerinden biridir.) Ne yazık ki, yağmur bununla daha iyi oldu. Yağlı boya artı biraz suyun iyi olduğu ortaya çıkıyor. Ama çok fazla ve bu gluggy, işe yaramaz şeylere dönüşüyor.
Claude Monet, Rouelles, Le Havre, 1858’de görüntüle
Yüksek umutlarla başladı, ama bu olmayacaktı.
Geceleri, ertesi gün ne boyamayı bulmak için şimdiye kadar çektiğim tüm fotoğrafları ve eskizleri geçtim. Bu üretken ve değerli bir zaman olabilir! Ve başka bir başarılı resim ile hiçbir şey arasındaki fark olabilir. Kobe bana başka bir korku daha verdi. 9:30 pm ve dışarısı dışarıda. Onu tuvalete bıraktım ve ne sebeple olursa olsun, doğrudan yoğun bitki örtüsüne ve yeşilliklere girdi. Kuyruğunun bitkiler arasında kaybolduğunu görebiliyordum. Sonra, sadece hışırtı sesi vardı ve bitkiler uzaktan titriyordu. Kobe tamamen sağır, bu yüzden aramalarım cevapsız kaldı. Burada, yağmurda, iç çamaşırımda ve telefonumun zayıf meşalesi ile çıplak ayakla ve kayıp Golden Retriever’im için bir kurtarma görevine gitmek üzereyim. Kobe’yi derin bir hendekte sıkışmış buldum ve onu çıkarmak zorunda kaldım. Tabii ki, gecelik ayrıcalıkları ondan feshedildi.
3. Gün
Gitmeden önce bir tane daha iyi resim almak istedim. Gözüme çarpan konu, mülkün başka bir kısmına giden toprak yoldu. Uzay ve renk sıcaklığı arasında ilginç bir oyundu. Bu güzel, puslu atmosfer de vardı.
Ödeme 10 am oldu ve hala yapmak için paketleme vardı, bu yüzden bu özellikle hızlı çalışmak gerekiyordu. Bir fırça ile başladım ama sonunda daha hızlı çalışmamı sağladığı için bir palet bıçağına takas ettim.
Yerleşik at da bir noktada bana katıldı.
İşte böyle çıktı. İyi, ama sonuna doğru biraz acele ettim.
Resimleri güvenli bir şekilde eve götürmek için biraz doğaçlama yapmak zorunda kaldım.
Her şeyden önce, iki iyi resim, birkaç kaba çizim, yüzlerce referans fotoğraf ve rahat ve ilham verici bir zihin ile geldim. Fena değil!
News
