Bu dinleyici etkiyi veya en azından Morton Feldman, La Monte Young’ın bazı ortak unsurlarını duyar ve çok az bilinen David Toub. Bu ortak unsurlar nelerdir? La Monte Young’ın uzun süredir tutulan tonları ile birlikte Feldman ve Toub’un uzun, sık yavaş gelişmesi.
Emilie Cecilia Lebel (bestecinin web sitesinden fotoğraf)
Burada sahip olduğumuz şey, Kanadalı besteci tarafından iki solo piyano parçası Emilie Cecilia Lebel (1983-). Güzel organize edilmiş web sitesini inceledikten sonra, bu bestecinin dronlarda, uzun süredir tutulan tonlarda ve uzun form çalışmaları nadiren ses kurulumu ve ortam müzik kategorilerine kanamayan sonucuna vardım. Piyano ve geleneksel konser aşamaları için uygun çalışmalar ve galeri kurulumları veya siteye özgü ses tasarımı gibi daha ortam modunda çalışan çalışmalar da dahil olmak üzere diğer enstrümanlar için yazıyor.
Bu iki eser, dinleyicinin her iki çalışmanın da paylaştığı fikirlerin yavaş gelişimine odaklanmasını sağlayan bir ortamda en iyi duyulur. Bu ortam bir resital salonu olabilir veya bu dinleyicinin durumunda olduğu gibi, bazı iyi kulaklıklara bağlı bir CD çalar, gözler kapalı olarak uzanır. Söz konusu yavaş gelişmeye rağmen, bu parçalar bu dinleyiciyi, başlangıçta algılanan seyreklik yapının ve mantığın ortaya çıkmasına izin verdiği için bu müziğin ortaya çıkma şeklinden gerçekten zevk almaya zorladı.
Yukarıda belirtildiği gibi diğer bestecilerin ses dünyasına algılanan benzerliklere rağmen, bu parçalar benzersiz ve gelişmiş bir sese sahiptir. Bir anlamda, seleflerinin müzikal DNA’sını içeren yeni nesiller.
Bakmam gereken şeylerden biri “E Bow Drone” idi. Bu küçük elektromanyetik cihaz daha yaygın olarak caz ve füzyonda, belki de rock gruplarında da bulunur. Öncelikle elektro gitar ve baslarla kullanılan bu cihaz, uzun tutulan tonlar üretmek için belirli bir enstrüman üzerindeki hedeflenen bir ipi heyecanlandırır. Sanatçılar tarafından tam olarak nasıl kullanıldığı şüphesiz skorda belirtilir, ancak burada iyi çalıştığını söylemek yeterlidir. Müzik her zaman drone çapası ile ilgili olduğu için bunlar ön plandan arka plana ve tekrar geri döner.
Her iki parça da bu drone görünüşe göre hem yapısal hem de sonik bir araç olarak kullanıyor. Bununla demek istediğim, müziğin kısmen drone tonu ile olan ilişkisi yoluyla ortaya çıkıyor. Bu çerçevede piyanist, yapıyı tanımlayan kadanslar üreten çeşitli akorlar, arpejler ve melodik çizgiler çalar. Ve burada sadece bu dinleyicinin deneyimini ilişkilendiriyorum. Daha sofistike bir analiz denemek için bilgim yok ama sanırım mesele, bu tür bir analiz, şüphesiz ilginç olsa da, bu müziğin takdir edilmesi için gerekli değil ve bunu I’den daha sofistike bir eğitime sahip olanlara saygıyla bırakıyorum.
Sunulan iki eser burada onları görevlendiren sanatçılar tarafından gerçekleştiriliyor. Teknik endişeler bir yana, bu eserler dinleyicinin müziğin akışına odaklanabilmesi için tatmin edicidir. Bunlar iyi gelişmiş, bir konser performansı veya bir ortam ses kurulumu olarak başarılı olabilecek ilgi çekici parçalar.
Bu sürüm, kapağındaki başka bir değerli tüydür Vancouver merkezli kırmızıya kayma kayıtları. Bu etiket Kanadalı bestecileri yeni ve eski (çoğunlukla yeni) kutluyor. İlgilenen dinleyiciler, büyüleyici küratör radarına sahip bir pazarlama organizasyonu olan Rivarian Acoustics’i de kontrol etmek için iyi olur. (NB Bu gözden geçiren en az iki Redshift Productions incelemesi yayınladı Burada Ve Burada).
Bu, kişisel radarıma yaptığım için çok mutluyum. Tabii ki, başarılı sanatsal geçişler için ilgi çekici bir kişi olmayı hak ediyor. Eğlence!
News
