İtalya’nın Modena kentinde doğan Franco Fontana, kariyerini basit – ama o zamanlar radikal – fotoğrafçılığa yaklaşım: renk kullanımı üzerine inşa eden bir fotoğrafçı. Fontana, sanat dünyasında yolunda ilerliyordu, siyah beyaz fotoğraflar ortama hakim oldu.
Vizyonunun canlandığını görmek için doygunluk, soyutlama ve duyguya sert bir şekilde eğildi. Manzaraları görsel gerginlik ve uyum alanlarına dönüştü. Bu vizyona ek olarak, kompozisyonlarını renk bantlarına düzleştiren bir telefoto lens kullanıyordu, bu da daha çok resim gibi görünen ve hisseden fotoğraflarla sonuçlandı.
Fontana dünyayı temellerine indirir: bir tarla, bir gökyüzü, bir yol. Bir telefoto lens kullanımı elemanları sıkı, sıkıştırılmış katmanlara çeker. Derinlik kaybolur. Uzay belirsiz hissediyor. Geriye kalan tek şey form, renk blokları ve ağırlık taşıyan ancak yine de bildiğiniz yerler gibi hisseden geometrik çizgilerdir.
Manzaralara yaklaşımı izole değil. Mimari, şehir manzaraları, natürmort veya insanları çekerken Fontana, aynı disiplinli odağı çizgiler, kontrast ve ruh hali üzerinde kullandı. Denekleri her zaman altta yatan duygusal geometri hakkında kalır.
Fontana’nın çalışmaları, başkalarının renkli fotoğrafçılığı benimsemesinin kapısını açtı ve bu rengin sadece reklamlar için olmadığını kanıtladı. Renkli fotoğrafçılık kavramsal, şiirsel ve ciddi olabilir. Renk çalışması, gerçekliği yakalamaya odaklanmayan uzay, ışık ve varlık üzerinde meditatif bir duyguya sahiptir – onu şiirsel hikaye anlatımına dönüştürmekle ilgilidir.
Fontana bir keresinde “Renk gerçek değildir. Renk bir ifade aracı, bir dil biçimidir.” Çalışmaları belgelemeye çalışmıyor – uyandırmaya çalışıyor. Onlar için bir sadelik var, daha derin bir şey iletmek için işleri dışarıda bırakma gücü. Yukarıdaki videoda Faizal wescottFranco Fontana’nın güzel işine daha derin bir dalış yapın.
News
