© Shutterstock
TARIQ MAHMOOD, Toronto, Kanada
Bir Müslüman’ın üstlendiği en büyük manevi geri çekilme, her yıl hem dahili hem de dışsal olarak gençleşmek için gelen Ramazan ayıdır. Bununla birlikte, her büyük girişim düşünmeyi gerektirir ve her büyük plan ve girişimin ayırt edici özelliği, daha küçük, daha ulaşılabilir hedeflere ayrılmış olmasıdır.
Örneğin, kişi rakiplerine karşı zafer istediğinde, görevleri askerlere ‘tüm güçleriyle savaşmalarını’ söylemekten oluşmaz; Aksine, gerçek strateji önce kimin savaşacağını, nasıl saldıracağını, hangi desteğin sunulabileceğini ve tüm olasılıklarda neler yapılacağını belirlemeyi içerir. Benjamin Franklin’in bir zamanlar söylediği gibi, ‘Planlamamak başarısız olmayı planlıyor’.
Bu yüzden Ramazan – kişinin temel benliğine karşı büyük bir savaş için bir zaman – bu manevi misyonu mükemmel bir şekilde yürütmek için çok özel günlere eşit olarak ayrıldı. Ramazan üçe ayrıldı Astarahlaron günlük dönemlere atıfta bulunur. Böylece bu üç Astarahlar toplam 30 gün ve Ramazan ayını içerir.
Her on günlük dönem kendi teması ve odağı ile işaretlenir. Birincisi Astarah Her başarılı planın yaptığı aynı yaklaşımı benimser: Temellerde başlar. Bu nedenle, Ramazan dini ve tanrısal bir çaba olduğu için, İslam’ın dikte ettiği ilk adım merhametin her şeyi kapsayan ve bütünsel temasına dalmaktır.
İslam, Tanrı’nın ‘merhametli’ olma niteliğinin Tanrı’nın dört temel ve aşırı kemerli niteliğinden biri olduğunu öğretir. Kur’an -ı Kerim’de Yüce Tanrı, ‘Ben kime yapacağım cezamı vereceğim; Ama merhametim her şeyi kapsıyor. ‘[1] Dahası, İslam’ın Peygamberi (SA) bir zamanlar ‘Şüphesiz, Allah yaratılış yarattığında, eliyle kendisiyle yazdı: “Merhametim gazabımın üzerinde hüküm sürüyor.”'[2]
Böylece, Tanrı’nın istediği zaman kendi merhametini göndererek bu ay başlaması ve insanlıktan başkalarına merhamet göstermesini istediğini, böylece Tanrı’nın merhametinin yaratılışının eylemlerine de yansıtılması uygundur.
Daha sonra, Yüce Tanrı’ya yakınlık yolu bir sonraki adıma geçer: Astarah affetme. Bu on gün, Tanrı’nın merhametinden tasvir, o merhamet (İslam’a göre) insanın eylemlerine bağlı değildir; Aksine, genellikle bir bütün olarak insanlığa verilir. Bununla birlikte, doğruluk yolunda, hatalar yapıldığında ve günahlar işlendiğinde, bu eylemler için Tanrı’dan affetmek gerekir.
Birinin bir arkadaşını hak ettiği veya kendisinin haksız olduğu garip bir durum hayal edin. Her ikisi de yanlış anlamayı temizlemediği ve özür dilemediği sürece, dostlukları kırılıyor. Bir kez uzlaştıklarında, arkadaşlıkları hiçbir şey olmamış gibi devam eder. Aynı şekilde, İslam, bir kişi Tanrı’yı yasalarını ihlal ederek haksızlığa uğrattıktan sonra, aralarındaki ilişkiyi güçlendirmek için affetmesini aramaları gerektiğini belirtir.
Dahası, tıpkı bir kişinin Ramazan’ın ilk on gününde daha fazla merhamet göstermesi beklendiği gibi, şimdi daha zor bir görev gerçekleştirmeleri bekleniyor: başkalarını affetme. Merhamet nispeten daha kolaydır: bir kişi, aile, arkadaşlar ve hatta yabancılar olsun, başkalarına şefkat ve sevgi gösterebilir.
Ancak affetme, kendine karşı işlenen yanlışların bırakılmasını içerir. Belki de bu, güveninize ihanet ettikten sonra affetmediğiniz aile üyesi veya arkadaşıyla uzlaşmayı içerir, ya da belki de bu kişiliğinizi genel olarak daha uygun hale getirmek için değiştirme meselesidir. Bu, Kur’ân affetme ilkesini somutlaştırır, çünkü Tanrı hükümlerine ulaşma koşullarından birinin ‘ [Muslims] Wroth, affediyorlar. ‘[3] Dolayısıyla, affetme, hem Tanrı’da bu niteliği ararken hem de bu niteliği kendi içinde oluştururken İslam’da kritik bir özelliktir.
Bu merhamet ve affetme sonucunda Tanrı tarafından verilen hükümler iki yönlüdür: bu dünyada verilen bir kısım ve cennette verilen çok daha büyük bir hüküm. Bu, üç İbrahim dininde de ‘kurtuluş’ olarak bilinir.
Böylece, sadece Ramazan’ın son on gününün yürekten cehennemden kurtuluşuna adanmış olması uygundur. İslam’ın sadece cennetin ve cehennemin yok olduktan sonra hedef olduğuna inanmadığını belirtmek önemlidir; Aksine, önce bu hayatta kendi cennetini ve cehennemi yaratır. İslam’a göre bir insanı rahatsız edebilen en yıkıcı işkence, Ahmadiyya Müslüman topluluğunun kurucusu (as) olarak, her Yüce Tanrı’dan ayrılmaktan ve uzaktan uzak olmaktan başka bir şey değildir:
Dinin amacı nedir? Sadece insanın Tanrı’nın varlığına ve mükemmel niteliklerine tam bir inancına sahip olmalı ve sonra kendini karnaval tutkularından teslim etmeli ve O’na kişisel bir sevgi geliştirmelidir. Aslında bu, ahirette çeşitli tezahürler bulan cennettir.
Gerçek Tanrı’dan hoşnutsuz kalmak ve O’ndan uzak durmak ve O’nu gerçekten sevmemek, ahirette farklı biçimlerde kendini gösterecek cehennemdir. Dinin amacı, Tanrı’nın varlığına tam inanç elde etmek ve O’nu tamamen sevmektir. ‘[4]
Böylece, bir Müslüman son on gününü Tanrı’ya yakınlık kazanmaya ve Cehennemden kurtuluş aramaya, Tanrı’nın merhametinin ve affetmesinin daha fazla farkında olmaya odaklanır. Dahası, bir Müslüman, çevrelerini pozitiflik, sevgi, merhamet ve affetme ile güzelleştirerek ve süsleyerek yeryüzünde bu cenneti yaratmaya çalışır.
Bu üç aşama Ramazan ayını oluşturuyor. Kurtuluşa affedilmeden elde edilemez ve merhamet etmeden affedilmeye başlayamaz. Böylece, Yüce Tanrı, doğruluğa ulaşmak için mükemmel bir rehber hazırladı ve bu görevi yerine getirmek her Müslüman’ın amacı. Bu plan, Müslümanlar izin verilen şeyleri bile feda ettiklerinde yürürlüğe girer, bunun yerine ruhlarını Yüce Allah’ın merhamet, affedi ve kurtuluşu ile beslemeyi seçerler.
Son notlar
1. Kur’an -ı Kerim, 7: 157.
2. Jami ‘Al-Tirmidhi– Hadis 3543.
3. Kur’an -ı Kerim, 42:38.
4. Hz.Rza Ghulam Ahmad (ABD), Hıristiyanlık çeşmesi (Tilford, Surrey: İslam Uluslararası Yayınları Ltd., 2007), 24.
News
