Ortak 1999’dan beri Dublin 8’deki şehir içi alanlar arasında sürekli değişen, Inchicore’dan Rialto’ya yerel bir sanat organizasyonu olarak çalışmaktadır. Kuruluşumuzdan bu yana, mekansal ve sosyal adalet, bakım toplulukları, barınma gelişimi, iklim değişikliği, ekoloji ve kentsel çevre konularına toplu yanıtlar yoluyla çalışan ortaklıklar yoluyla sanatçılar ve topluluk ile ilişkiler kurduk.
Bir öğrenme, yerel temelli sanat organizasyonu olarak, oturduğumuz karmaşık manzara ve arayüzü tanıyoruz ve bunlara yanıt veriyoruz ve sosyal olarak meşgul sanat uygulamaları ve toplum gelişiminin ikiz metodolojilerini / uygulamalarını kullanmayı seçiyoruz. Bulunduğumuz bölgede iyi gelişmiş ve sofistike bir topluluk ve gençlik geliştirme matrisi var. Bu da bize gerektiği gibi meydan okuyor ve nasıl ve neden birlikte çalıştığımızla ilgili titiz tartışmalar ve sorular belirliyor.
Common Ground’un yer tabanlı / sanat uygulamaları ortaya çıkmaya ve gelişmeye devam ediyor ve onları oturmuş bir yerde güç ve direnç, sanat ve aktivizm arasındaki devam eden, öngörülemeyen ve çoklu diyalekleri ortaya çıkarmayı anlıyoruz. Gerçek şu ki, yavaş iş, çok iyi finanse edilmiyor ve tüm kolektif yaratıcı süreçlerin gerçekliğinin merkezinde yer alan güç, çatışma ve gerginlik sorunlarını araştırıyor. Eğer incelersek 2016 Nüfus Sayımı (STK) Bölgenin küçük alan tematik haritaları Bulunduğumuz yerde (Dublin 8, Kilmainham, Inchicore ve Rialto içerir), emperyalizm, sömürgecilik (Kearns sjd8 #3 ‘sitesini görebilirizYeni Kilmainham 1911’in kentsel palimps’i‘), yeni bir cumhuriyet ve sonuçta ortaya çıkan sosyal ve ekonomik ihmalin bir yeri (Kearns, SJD8 #2’Dublin 8’de Adaletsizlik Tarihi Coğrafyaları‘).
Ortaklık içinde çalışmak, Common Ground’un pratiğine ve yer duygusuna ve yer anlayışımıza bir titizlik getirir. Esasen ortaklıklarımız, topluluk grupları, sanatçıları ve şimdi akademisyenlere sahip olanları içerir. Disiplinler arası uygulamalarımızı ilham verir, genişletir ve eleştirirler, Dublin 8 içindeki ve ötesindeki topluluklarla nasıl bağlantı kurduğumuzu etkilerler. Son yıllarda Maynooth Üniversitesi ve UCD’deki coğrafya departmanlarıyla çalışmaya başladık ve hem yer ve ilginin yerel topluluk grupları ile ilişkilerimizle yapılan ilişkilerimize başka bir bağlam ve bakımı satın alan öğrencilerle ve öğrencilerle çalışmaya başladık.
Buraya nasıl geldik?
1990’lardan itibaren hükümet yapılarının değişen, politik bir geçmişinden ortak bir zemin ortaya çıktı. O on yıl içinde İrlanda hükümeti, gelişimi güvence altına almak için Avrupa Birliği ile ortaklaşa ve çoklu sosyal ve ekonomik meseleleri ele almak için fonları proaktif olarak çalışıyordu. Bunlar arasında uzun vadeli işsizlik, kalitesiz toplu konut, erken okul bırakma ve önemli uyuşturucu kullanımı vardı.
Bu zorluklara yanıt olarak yerel alan ortaklıkları oluşturulmuştur. En son kurulacak olanlardan biri, o sırada yaklaşık 12.000 kişilik bir nüfusa hitap eden Kanal Toplulukları Ortaklığı idi. 2016 yılına kadar 19.000’e yükseldi (STK, 2016).
1997’de Kanal Toplulukları Ortaklığı 2020 Vizyon. 1990’larda geçici bir temelde gerçekleşen sanat projelerinin ve programlarının gücünün sürdürülebilmesi ve genişletilebileceği, daha uzun vadeli, özel bir sanat ajansı veya organizasyonunun kurulması önerildi (projeler dahil: Rialto Gençlik Projesi, Islak Paints, Irish Museum’un aile kaynağı ile işbirliği, Michael Sanatları ile sonuçlandırılan, Michael Sanatları ile işbirliği, Michael Sanatları ile işbirliği, Michael Merkezi ile sonuçlandırılmalıdır. Söylenmemiş gerçekler Ve Bir kez çok fazla; ve St Michael’ın gençlik projesi). Bu yeni sanat organizasyonunun oluşumu, yerel topluluk geliştirme projelerinden yerel sakinler ve aktivistler tarafından desteklendi. Daha sonra Avrupa Bölgesel Kalkınma Fonları, Dublin 8’de Inchicore, Rialto, Kilmainham ve Bluebell’i kapsayan Kanal Toplulukları Bölgesi için bir sanat geliştirme organizasyonu olarak ortak bir zemin hazırlamak için verildi (Common Ground, 2006).
Yerler ve bağlantı. Yerler ve bakım. Yerler ve Güç.
Common Ground, sosyal adalet, eleştirel yansıma ve eğitim, eşitlik, barınma ve mekansal adalet konuları hakkında zor sorular üzerine kurulmuş bir dizi değere sahiptir. Sanat yapmak, elbette bu sorulara bir yanıttır.
Blogların genişliği ve çeşitliliği olarak Dünyaya Göz Bize gösterin, yerler karmaşık ve hafıza ve tarih taşıyorlar. Bu travma ve utanç dahildir. Bu, dayandığımız yerde çok önemlidir. Bir keresinde Hollandalı bir sanat küratörü aldım Vaat edilen topraklardan masallar St Michael’s Estate (2008) (Şekil 1); Bölgede yürüdük ve sömürge ve sosyal tarihi St Michael’ın manzarasını tanımladığımda, onu ‘suçlu bir manzara’ olarak nitelendirdi. St Michael’ın bir zamanlar durduğu alan, İrlanda’nın hikayesini elinde tutan sembolik bir kayıt olarak kabul edilebilir. Çoğu zaman, çoklu yerleşim geçmişini, kolonizasyonunu silme umuduyla birçok kez inşa edildi ve söküldü (bkz. Whelan, SJD8 #5, ‘Battleground Olarak Inchicore‘), direnç (bkz. Gifford, sjd8’Inchicore’un radikal bir tarihi coğrafyası‘Ve Duff Sjd8 #’Dublin 8’de aktivizm ve konut/adalet‘, Yeniden ayarlama ve göç-bölgedeki insanların hikayeleri, şarkıları ve oyunlarında anlatıldığı gibi (bkz. Cahill, SJD8#10:’Futbol ve inchicore’da yer yapımı‘).
Şekil 1. Vaat edilen topraklardan masallar Kurulum, St Michael’s Estate 2008. Fotoğrafçı Aislinn Delaney. Görüntü nezaket ortak zemin.
Ortak zemin, bu manzaraya direniş eylemleriyle birlikte umut ve özen gösterir ve uygular. Şu anda, topluluklarımızı, yerlerimizi onarmaya ve yeniden canlandırmaya giden bakım işçilerini düşünmemizi ve bir sanat organizasyonu olarak çalışmamızın birlikte çalıştığımız sanatçılar, gruplar ve aktivistlerle nasıl merkezi olduğunu tartışmamızı istiyorum. Silvia Frederici bize ‘feminist müştereklerin yaratılmanın mücadele ve sıkı çalışma gerektirdiğini hatırlatıyor, ancak sonuç, kurtuluş ve dayanışma, uyanış ve bakım ve sosyal-ekolojik onarım ve yenilenme ilişkileri de dahil olmak üzere toplumun önemini öğretebilir (2020: 54). Bu teklifte Frederici’nin özeti bana her zaman çalışmamızı ve bildiğimiz diğer birçok kişi gibi sorun kaynaklarına nasıl yakın kaldığımızı hatırlatıyor.
ACE raporunda, Ciaran Benson (1989) sanat hakkında bir yaşam biçimi olarak, bir güç aracı olarak yazıyor. Kimin kontrol ettiği veya iktidara sahip olduğu sorusunu gündeme getiriyor – işimizde ortak zeminde tekrar tekrar geri döndüğümüz merkezi bir soru. Aynı zamanda yerlerimizin, şehirlerimizin veya kasabalarımızın ve köylerimizin planlanması ve mekânsal gelişmesinin merkezidir. Bizim için bu soru, sanatçıların rolünü, yenilenme eylemlerini, ‘yerleştirme’ fikrini ve yerel halkı değişimle başa çıkmak için zorlamaya, direnmeye ve esnek hale gelmeye nasıl destek veren gerçek alanı nasıl yaptığımız konusunda hayati önem taşıyor.
Bulunduğumuz yerde her zaman makro ve küçük zorluklar vardır. Gerçek şu ki, insanlar olmadan yerlere sahip olamazsınız ve nasıl etkileşime girmeyi ve iletişim kurmayı seçtiğiniz o yerin sahipliği ve bakımı için çok önemlidir. Bizim için yeri yapan insanlar. Ve onlar önemli.
Şu anda Dublin 8, sürekli yeniden geliştirme alanı olarak fiziksel manzarası açısından devam eden gizli sosyal ve ekonomik değişikliklerin yanı sıra görünür olanlarla karşı karşıya. Bölge, yavaş, başarısız sosyal konut ve düz komplekslerin tarihleri ve gerçekleri, sadece kiralık daireler ve bazıları yerli toplulukları, aparthotelleri ve öğrenci konutlarını hariç tutan maliyet kiralama modellerini kiralamak için kapsamlı yapının geliştirilmesi ve çoğalması ile iddia etmektedir. Yeni Çocuk Hastanesi’nin ortaya çıkışı da bölgeye yeni insanlar, tesisler ve kaynaklar getirirken, burada yaşayan birçoğu alan hızla değiştikçe yerinden edilmiş hissederken, diğerleri bu değişiklikleri daha demografik ve etnik olarak çeşitli bir topluluk yaratma fırsatı olarak görüyor.
Topluluk ve mahalleler bu büyük dönüşüme uyum sağladıkça, sanat ve yaratıcı etkinlikler için yer açmak, toplumun katılımını ve bağlantılılığını teşvik etmede çok önemlidir (bkz. Fitzgerald, SJD8 #12, ‘Kentsel travma karşısında sanat‘).
Ne yapar hiperlokal Direniş, esneklik, yapım ve katılım alanı olarak teklif?
Çalışmalarımız yerellere sadık kalarak sürekli olarak enerji verilmektedir. Araştırmamız, bağımsız ve başkalarıyla birlikte, sürekli değişen bir kentsel geleceğe doğru yolumuza girerken ilişkilerimizi sürdüren ve büyüten yaratıcı stratejiler geliştirebilir. Ortaklarımızla çalışmak, sanatçılar ve acil topluluğun yerlerine ve onları günlük olarak etkileyebilecek sorunlara cevap verme olasılıkları açmıştır.
Müzakere çalışmalarımızda çok önemlidir ve günlüklerin farklılıklarını ve dengeleme ihtiyaçlarını ve ortaklarımızın çalışmasını ve uygulamalarını içerir. Güçlü çalışma ilişkileri geliştirmek için çok çalıştık ve bu, müzakere aracılık ve arabuluculuk becerilerine yatırım ve zaman talep ediyor. Karmaşıktır ve yaratılan sanat eserleri aracılığıyla sıklıkla yansıtılan ve ele alınan bir dizi zor soruyu gündeme getirir. Bir sanat organizasyonu olarak hareket ettiğinizde değerlerinizi bilmek ve tutmak da önemlidir. Eldeki sorunlara hazır olun ve bunlara cevap verin ve ne zaman içeri gireceğini ve ne zaman geri çekileceğini bilin. Kae Tempest’in (2020) yazdığı gibi: ‘Zanaat zor bir iştir. Bağlantı ödüldür ‘.
1999’da gelişimini kurduk ve güvence altına aldık Studio 468 Rialto Kalkınma Derneği ile, sahip oldukları ve yönettikleri St Andrews toplum merkezinde. 2019’da Common Ground, Inchicore’da yeni bir daha güvenli taban ve kaynak olan Lodge’a (Şekil 2 ve 3) taşındı (Lodge Glasnevin Trust’a aittir). Bu, gelişimimizde yeni bir aşamaya işaret ediyor ve daha fazla kamu sanatları ve topluluk mekanı olarak ortak bir yer açacak bir aşamayı işaret ediyor, bu da zaten, zaten kapsayıcı ve dinamik sosyal olarak meşgul uygulamalarımızı çeşitlendirmemizi sağlıyor. Lodge şimdi merkezimiz, ofis tabanımız ve sanat etkinliklerimizin merkezi olarak işlev görüyor.
Şekil 2. Goldenbridge Mezarlığı (sol üst), Lodge, 2008 ve 2017 (sol alt), Inchicore, Dublin 8. Seoidín O’Sullivan ve Ortak Ground’un fotoğrafları. Şekil 3 (sağda). Lodge, 2019. Görüntüler Nezaket Ortak Zemin.
Hem Studio 469 hem de Lodge, mütevazı bir şekilde finanse edilen bir sanat organizasyonu olan bizim tarafımızdan yönetilen yüksek kaliteli çalışma alanlarıdır. Onların kuruluşu, son otuz yıldır Dublin 8’de gerçekleşen sanat ve kültürel çalışmaların faydalarına birleşik bir yerel kalkınma yanıtıdır.
2003 yılında Studio 468’deki ilk sanatçı ikametinden bu yana, bu alan Rialto ve daha geniş Dublin topluluğunda zengin bir kaynak haline geldi – uluslararası ve İrlandalı sanatçıları disiplinler ve sanat formları arasında ve bazıları sosyal olarak etkileşimli sanat uygulamalarına özel bir ilgi gösteriyor. İlk yirmi yılda Studio 468, sanatçılar da dahil olmak üzere disiplinlerarası ve sosyal olarak meşgul uygulamaların erken ve gelişmekte olan uygulamalarını destekledi Fiona Whelan ile Rialto Gençlik Projesi ve topluluk temelli projeleri içeren brokentalkers Umudun Doğal Tarihi Ve Polis Diyalogları. Film yapımcısı Anne Maree Barry üretti Rialto Twirlers (Şekil 4) ve daha yakın zamanda Vinny Murphy ve Rialto topluluk uyuşturucu ekibi filmi üretti Fatima benim şehirdi (2021) (Şekil 5).
Şekil 5. Fatima benim şehirdi2021. Vinny Murphy tarafından film kompozit görüntüsü. Görüntü nezaket ortak zemin.
Bu karmaşık mekansal adalet konularını ele alan son zamanlarda sosyal olarak meşgul sanat projeleri Seoidín O’Sullivans projeleri: Sert/greftsadece bahçeleri dikim yoluyla değil, yeşil aktivizm, eğitim ve gelecekteki ihtiyaçları değerlendirme ve belgeleme yoluyla Dublin 8’in ekolojisini iyileştirme ve kurtarma ihtiyacını ele aldı ( Vatandaş Sanatçısı 2016-18); ve ilgili daha büyük bir işbirlikçi araştırma projesi, Green Dublin eşleme (2021) UCD Coğrafya Bölümü ile (Şekil 6 ve 7).
Şekil 6 (solda). Sert/greft Dolphin House Flats Complex, Rialto, Dublin 8, 2019’da dikim. Fotoğraf sanatçısı Seoidín O’Sullivan. Şekil 7 (sağ). Arsalar Seoidín O’Sullivan’ın Eoin O’Mahony ile Kurulumu, Green Dublin, 2020 haritalaması. Jason Sheridan’ın fotoğrafı. Görüntüler nezaket ortak zemin.
Şekil 8 (solda). Ne kadar yeterli? Geçici baskı kurulumu, sanatçı Kate O’Shea’nın Goldenbridge Mezarlığı, Josh McPhee ve Emma O ‘Hara ile işbirliği içinde yapılan kumaş üzerine ekran izleri, 2020. Fotoğraf Kate O’Shea. Şekil 9 (sağda). Ne kadar yeterli? Studio 468, St Andrew Toplum Merkezi, Rialto Dublin 8, Eylül 2021’de kurulum ve etkinlik. Ray Hegarty’nin fotoğrafı. Görüntüler nezaket ortak zemin.
Sanatçı Pat Curran Ve resim pratiği aynı zamanda eski Fatima Mansions, St Michael’ın arazisi ve Dolphin House’daki yeri ve düz yaşamı yansıtan bir resim gövdesi inşa etti (Şekil 10 ve 11), İrlanda’nın resim kanonuna zengin bir iş ekleyerek, görünümlü bir şekilde ve derin bir duygusu ile yer alan bir kişi olarak, bu yere ait bir duygusu ile yer aldı. Pat, Common Ground’un biriydi ikamet eden sanatçılar Lodge’da 2019-21 yılları arasında.
Şekil 10 (solda). Bakıyor musun? Pat Curran tarafından resim, PVC 2019’da Oil. Louis Haugh’un fotoğrafı. Şekil 11 (sağda). Eric, Pat Curran tarafından resim, PVC 2019’da Oil. Aislinn Delaney tarafından fotoğraf. Görüntüler nezaket ortak zemin.
Hem Studio 468 hem de Lodge, birçok olumlu ortaklık kurdu ve ikamet zaman dilimlerinin ötesinde yaşayan çok sayıda, yeni ve olumlu ilişkiye yol açtı. Bunlar şunları içerir: Kate O’Shea ve Just City Collective ve Dayanışma ağları Kate ve Enya Moore’un organize ettiği bağlantılar; Seoidín O’Sullivan ve UCD Coğrafyası ile Green Dublin araştırmalarını haritalamaktan ortaya çıkan D8 Yeşil Köprü Forumu; ve Fiona Whelan’ın Rialto Gençlik Projesi ile derinden gömülü ilişkisi.
Müzik programları da dahil olmak üzere, çocuklarla ve gençlerle ilgili diğer çalışma programlarımızı kabul etmek de önemlidir. Benim için müzik– Ses Cumhuriyeti Ve Küçük Seslerve sokma sineği ile yeni edebiyat ortaklığımız. 2022’de sanatçı ile çalışmayı dört gözle bekliyoruz Evelyn Broderick Yeni ödülümüzün bir parçası olarak, radikal bir hayal gücü ve bir dizi kısa vadeli gelişimsel konutlara ev sahipliği yapacak.
Studio 468 ve Lodge gibi topluluk temelli kültürel alanlar, yerel halk ve sanatçılar arasında nötr zeminde farklılık ve titiz konuşmalara ev sahipliği yapan bir alan görevi görür. Daha önce de belirttiğim gibi bu lodge için tutkumuz. Sanatçılar, topluluk grupları ve diğerleri ile yaptığımız çalışmalar, yerimizi temel ve organizasyonel olarak genişletti ve ödülün veya ikametin ötesinde yaşayan yeni yerel girişimler veya kolektifler inşa etti.
Son durgunluk ve Covid 19 Pandemi boyunca eleştirel olarak, aile kaynak merkezi eski St Michael’ın Estate Inchicore, Fatima Groups United, Imma, F2 Center ve St Andrew Topluluk Merkezi aracılığıyla karşılıklı destekler bulduk. Bunlar, yerel ilişkileri sürdürmek ve genişletmek ve işimizi artırmak için kritik öneme sahiptir. Covid 19 sırasında öğrendiğimiz bir şey, hepimizin içinde olmadığımızdır (ayrıca bkz. Brophy, SJD8 #11 ‘Kadınlara karşı şiddetin coğrafyaları ve inchicore’da güvenli alanlar yaratma‘). Bunu, bakım evlerinin ciddi bir zorlu karmaşada nasıl bırakıldığını, çevrimiçi eğitimin birçokları için nasıl erişilemeyeceğini ve yaşlı ve genç insanlar için izolasyonun nasıl daha derinden hissedildiğini gördük. Ortak zemin dahil yerel gruplar ve kuruluşlar, pandemiye girip çıkarken önümüzdeki beş ila on yıl içinde bu ihlale adım atacaklar.
Anlatılar
İrlanda’da yerler genellikle markalı ve etiketlenir. Carlow bir zamanlar pazar kasabası veya ‘şeker kasabası’ idi ve şeker fabrikasıyla uzun ilişkisine atıfta bulundu. Diğer kasabalar, stigma ve görüşler oluşturulduğunda ve eski St Michael’ın mülkünde yaşayanlara transfer olmaya devam ettiğinde Keogh Meydanı haline gelen Richmond Kışlası’na atıfta bulunan ‘Kışla Kasabası’ idi. Bu anlatılar yerel olarak kendi kendini devam ettirirken, mahallelerdeki insanlar arasındaki artan büyümenin kesilmesine katkıda bulunurlar. Makro düzeyde, ‘yerleştirme’ etrafındaki ideolojilerin çatışmasına ve yerel halkın şehirlerin ve kentsel alanların nasıl planlandığı veya nasıl düşünüldüğü veya nasıl etkileşime girdiği ile ilgili gerçekliklere katkıda bulunurlar. İkincisi genellikle yerin tarihini silmeye ve görmezden gelmeye çalışır.
Sonuç olarak, Dublin 8 hakkındaki anlatıların nasıl dolaştığı ve kurulduğuna dair bilinçliyiz ve uyanıkız. Bir ‘yer’ nasıl görüldüğü sadece ilginç değil, aynı zamanda hem olumlu hem de olumsuz marka için gereklidir. Dublin 8 şimdi şehir babasının amiral gemisi emtia. Son bir makale İrlanda zamanları ‘Dublin 8’in diğer dört küresel mahallenin yanı sıra “refah için hazırlanmış” olduğunu (Reddan, 2022, NP) bildirdi.
Just City Counter Anlatısal Mahalle Ödülü’nün gelişiminin merkezinde, mekansal adalet meselelerinin sorgulanmasının önceliklendirilmesi, özellikle de şehir içi Dublin’in kentsel ve sosyal dokusunun şu anda mahalle konutlarının edinilmesi, gelişimi ve yönetimi yoluyla mekansal adaletsizlik biçimleriyle karşılaşma şekli, özel kiralık konaklama ve kamusal alan. Bu program için özeti oluşturduğumuzda, şehrin kendisini konumlandırdığı şeye ve bizi çevreleyen ve terfi eden anlatılara direniyordu.
Yıllar geçtikçe değişimin ve gelişimin yavaş olduğunu ve muhalefet ve çatışmanın genellikle sessiz ve yavaş bir şekilde kolaylaştırıldığını öğrendik. Çalışmalarımız genellikle çağdaş dünyamızı asla hayal edemeyeceğimiz şekillerde yansıtıyor ve eleştirel müttefiklerin, sanatçıların ve ağların zengin bir kaynağıyla çalışmaktan gurur duyuyoruz. ABD için ortaklıklar ittifaklara geçti.
Covid ve ekonomik durgunluk bize birbirimizle dayanışma içinde hareket etmemiz gerektiğini hatırlatıyor. Bazen hayır dememiz veya muhalefetin yayınlanmasına ve dinlenmesine izin veren alanlar yapmamız gerekir, böylece herkes seslerinin duyulduğunu ve gelecekteki çatışmalardan kaçınılabilir.
Artık insanlar ve topluluklar, toplanabilecekleri ve yaratabilecekleri güvenli sosyal alanlara ihtiyaç duyuyorlar. Sanat, zorluklar, korkular, travma, endişe, sevinç ve zevklerle başa çıkmanın yaratıcı ama güvenli yollarını açar. Bu, yerel halkın pandemi anlamlandırmak için yerel halkın yerel olana yöneleceği Covid 19’un etkisi ile her zamankinden daha acil. Önemli olacak yerlerde. Sanat, en kötüsü bildiğiniz veya görebileceğiniz, meydan okuma ve buna hazırlanabileceğiniz ve daha iyi bir geleceğe doğru çalışabileceğiniz güvenli alanlar yaratabilir.
Kapanışta hepimizi, şimdiki ve gelecekteki Covid yanıtımız ve Afganistan, Ukrayna ve Filistin’de dünyada çok zor bir küresel durumla ilgili bakım yerlerini dikkate almaya çağırıyorum. Yerlerin nasıl değiştiğine ve ayrılanlara nasıl davet ettiğimize ve baktığımıza ve yaşadığımız yere girenlere nasıl davet ettiğimize ve bakım yaptığımıza bakarken sevgi, bakım ve dayanışmanın ne kadar önemli olduğunu hatırlamak çok önemlidir.
‘Sadece yaşayan topluluklarla ve yerel uzmanlarla birlikte çalışarak, daha sağlıklı ve daha sürdürülebilir toplulukları birlikte gerçekleştirmek için geçmiş ve devam eden adaletsizlik biçimlerine hitap edebiliriz. Bu, BM’nin 2030 gündemi ve sürdürülebilir kalkınma hedefleri (BM, 2022) (BM, 2022), kimin neyin tam olarak sürdürüleceğine ve kimin için (insandan daha fazla yaşam dahil) ve hangi zaman dilimlerinde olduğuna karar vermediği için önemlidir. Ayrıca, sürdürülemez yerler, topluluklar, çevreler ve uygulamalarla sonuçlanan ve gelecekteki ilişkilerimize zarar vermeye devam edebilecek zaten mevcut haksız süreçlerden, uygulamalardan ve sonuçlardan kimin sorumlu olduğu da belirsizdir. Daha sağlıklı ve daha az zarar verici bir gelecek için ilişkileri destekleyen ve nesiller arası ve çok türlü eşitlikleri kapsayan sürdürülebilir topluluklar yaratmak istiyorsak, adalete sömürgeci ve coğrafi bir yaklaşıma ihtiyaç vardır. BM SDG 11, ‘Sürdürülebilir Şehirler ve Topluluklar’ (diğer SDG’leri) böyle bir yaklaşımdan yeniden çerçevelemek, adaletsizliğe yol açan ve bunları güçlendiren süreçleri ve yapıları incelemek ve değiştirmek anlamına gelir (Till, Till, SJD8 #1: Sürdürülebilir topluluklar ve halka açık üniversite).
Sonunda özellikle düşünüyorum Kathleen Lynch ‘‘Hayatta kalmamızın sevgiye, bakım ve dayanışmaya bağlı olduğunu ve duygusal eşitsizliklerin ciddi politik meseleler olduğunu hatırlatıyor. İnsanın gelişmesi bakım ve sevgi dolu ‘gerektirir’.
Yerlerimizi ve içinde yaşayan herkesi önemsemeliyiz ve sevelim.
– Siobhán Geoghegan
Siobhán Geoghegan is the Director of Common Ground, an arts development organisation based in Inchicore, Dublin and was employed in 1999 to set it up with other local activists. Siobhán was born and reared in London. She moved to Ireland in 1980 and was educated at Limerick School of Art & Design, Crawford College of Art and UCD H. Dip Arts Admin. In 2011 she completed an MA in Art in the Contemporary World at the National College of Art and Design (NCAD) in Dublin.
Onaylar
Eye On the World için bu blog dizisi, sanatçı Kate O’Shea’nın 2020-2022 Just City Residency Ödülü için kapanış aylarıyla ve Sanat Konseyi Matter 2022 Konferansı kapsamında Kate ve Enya Moore ile kolektif sunumumuzla çakışıyor.
Bu blogların zengin genişliği ve derinliği, ortak zeminin çalıştığı bağlam ve yeri özetlemektedir. Karen Till, Gerry Kearns ve MA Mekansal Adalet öğrencilerine mükemmel katkıları için özel bir teşekkür ederiz. Özellikle yıllar boyunca bizimle yolculuk eden tüm sanatçılara, yerel topluluk ve Common Ground ve ben çok şey öğrendik topluluk aktivistlerine teşekkür ediyoruz.
Yönetim kurulu üyelerimiz Catherine Marshall ve Rita Fagan’a bu bloglara ve meslektaşım Ger Nolan’a sürekli destek, editoryal sabır ve bilgelik için katkıları için özel teşekkürler.
Referanslar
Benson, C. (1989) Sanat ve Sıradan: Ace Raporu. Dublin: Sanat Konseyi.
News
