Yirmi yılı aşkın bir süredir bahçem var. İçeri girdiğimizde, bir tarafta düzgün bir şekilde düzenlenmiş menekşeler, diğeri boyunca muazzam kozalaklı bir nöbetçi ve leylakın yanında leylakın yanında bir bedraggled alıç ile düz çim vardı. Arkada bir sırada bir sıra wheely kutuları ve bir Brambles bankası ve önceki sahiplerin tombul Labrador ve bol miktarda sarmaşık için köpek geçirmez bir avlu vardı. Derin gölge cepleri ve görkemli güneş ışığı yamaları ile küçük bir arsa. Yıllar boyunca ona ve sevgiye girip çıktım, genellikle sebze büyüyen hırslarımı yerine getirmek için daha büyük bir alana sahip olmadığım için derinden hayal kırıklığına uğradım ve genellikle bitkilerin nerede olduğunu hatırlayan, doğru bitkiyi doğru yer için doğru bitkiyi seçen ve sadece bir şeyler satın almayacak kadar uygun bir kişi gibi bahçeye sahip olmadığım için umutsuzum.
Bu yıl, nihayet ilk taşındığımızda öngördüğüm şeyi başardığımı hissediyorum. Kozmos, Godetia, Cornfower, Nigella, sallanan marguites kümeleri, tüm İrlandalı Moss tarafından çevrili Japon basamak taşları üzerinde yuvarlanan çok yıllık sardunya karışıklıkları var. Kapının etrafında güller var ve sınırlarda, her biri sevilen birinin anısına satın alındı. Arkada domates ve marul, kabak ve yaklaşık beş geniş fasulye bitkisi yetiştirmek için yer açtım. Yerel Magpie nüfusu için bazı güzel kirazlar yetiştirdim ve kara kuşların elmalarımdan çok keyif aldığına inanıyorum. Kendimi çok mutlu hissediyorum, bu yavaş ortaya çıkma bahçesi nihayet olabileceğini hayal ettiğim alan olmasına sevindim.
Ve böylece şiirle. Devam ederken öğrendiğimi anlıyorum, bu da birçok hata yaptığım ve çoğu zaman geri dönüp yeniden öğrenmek zorunda kaldığım ya da biraz daha zaman alıyorum. Bazen bir şiirde artık objektif olamayacağım ve bunun olduğundan çok daha şaşırtıcı olduğunu düşünüyorum. Yapmam gereken şeyin kendime karşı sabırlı olmak, kelimelerin tutulmasına izin verdiğini, fikrin ortaya çıkmasına izin verin, şiirin oturmasına ve kalıcı bir şekilde uğraşmadan ve faffing olmadan kendisi olmasına izin ver. Şiir dosyalarım ve defterlerim bahçem kadar düzensiz, fikirler ve yeni projelerle doludur ve kırılgan fidelerin coşku ile boğulma riskinin olduğu zamanlar vardır. Yavaş yavaş geçiyorum ve fidelere çiçek açması için yer vermek için yabani otları sıralıyorum.
Kaotik olmak ve ölçülmüş olmak arasında bir araya geldiğimin farkındayım ve en iyi işin ortaya çıktığı ölçülen zamanlarda. Elimden gelenin en iyisini yapma, kanıtlama, olabileceğim en iyisi olmak, bu korkunç portantlı şeyi, potansiyelimi yerine getirme arzum, kendime büyümeye ve çiçeklenme zamanına izin vermediğim anlamına geliyor. Belki de bu yılki geri kalanı için odak noktam, bir fikrin tohumundan ilk yapraklarına kadar bir şiirin büyümesinin her aşamasının tadını çıkarmayı öğrenmek, beslenmeye ve nihayet çiçek açmaya kadar – tohumu, görkemli olasılıkla patlamak için beslenmeye ve sabırdan başka bir şey gerektirmeyen başka bir kelime ve fikir mahsulü için ayarlamadan önce.
Anahtar kendime karşı nazik olmak
Bunun kilit unsuru kendimin olmasına izin vermektir ve bu şekilde kendime daha nazik olmam gerekiyor. Bu, tanıdığım herkes için geçerlidir, ancak bu üzerinde çalıştığım ve kararlı odaklanma ile bir şey. Bunun bir kısmı başkalarına izin vermek ve söyledikleri iyi kelimeleri almakla ilgilidir. Geçen hafta sonu piknik olarak bilinen harika bir yerel etkinliğe gittim. Topluluk kullanımı için toprağı koruma ihtiyacından doğan, tam anlamıyla piknik yapan insanların küçük bir toplantısı canlı ve iyi sevilen bir topluluk etkinliği haline geldi. Her yıl doğrudan günlüğe ve gerçekten dört gözle beklediğim bir fırsat. Bu yıl göze çarpan bir şey, kaç kişinin yazar olarak yaptığım şeyle ilgilendiğiydi. Tanımlanması garip bir şey ve insanlara ne başardığımı söylediğimi ne kadar rahatsız olduğumu fark ettim. Bana en yakın olanlar bile kaç şiir yayınladığımı gerçekten bilmiyorlar, crowdfund, proje yönetmek ve bir kitabı (veya iki) üretmek için gereken çaba ve çalışmayı çok daha az bilmiyor. Parçalanmış benlik saygısı, yaptığım her şeyin çöp olduğunu ve herkesin yapacağını düşünüyorum.
Bu konuda daha iyi oluyorum, kendime inanmaya başlıyorum – genellikle gönderimler için çok sayıda BIOS yazma ile. Geçerli bir sesim, zevk almanın bir yolu ve okuması ilginç ve eğlenceli bir dili kullanmanın bir yolu olduğunu anlıyorum. Hayatımın her alanında kendime karşı nazik olmayı öğreniyorum ve bu yazmayı da içeriyor. Kendi çalışma tarzımı kucaklarken, kendi inşa etme, işimi rafine etme ve yeniden tasarlama şeklimi anladığım için daha sabırlı olabilirim. Yayın dopamin vuruşunu takip etmek için mümkün olduğunca çok şiir atmam gerektiğini hissetmek yerine, bu kelimeler sayfada toplandıkça gerçekleşen simyanın tadını çıkarmam, yerle deney yapma sevgimin tadını çıkarmamı sağlayabilirim. Doğrudan tarzımı, süslü dil eksikliğimi (muhteşem bir şekilde görkemli olan garip çılgın kelime dışında) sevmeyi öğreniyorum. Yaptığım şeyi sevmeyi ve diğer insanların yaptığını fark etmeyi öğreniyorum.
Okumaya her zamanki gibi teşekkür ederim,
Bir dahaki sefere kadar
Kathryn
xx
ps Gerçek kaotik tarzda, ilk iki şiir kitabımın son birkaç kopyasını içeren bir kutu keşfettim, Kaplanlara Evet Ve Toz. Bu e -postaların birini veya her ikisini de satın almak isterseniz Kathryn@katrynannawrites.co.uk
PPS Eğer evlenen, nişanlanan, büyük bir doğum günü kutlayan veya sadece harika bir hediye isteyen birini tanıyorsanız komisyon alanları Ağustos ve Eylül başında bırakıldı xx
Tarafından yayınlandı Kathryn Anna
Kathryn Anna Marshall, Shropshire’da yaşayan bir şair, yazar ve köşe yazarıdır. Çalışmaları yaygın olarak yayınlanmıştır ve eşitsizlik, çevre ve ruh sağlığı konusundaki temaları da kapsar ve evinin çevresindeki manzarada güçlü köklere sahiptir. Edebi eserinin yanı sıra Kathryn, her türlü komisyonu almayı sever ve dünyanın her yerindeki insanlar için birçok ısmarlama şiir yazar.
Kathryn Anna tarafından tüm gönderileri görüntüle
News
