Eski Mısır mumyalanmış bedenler ‘odunsu’, baharatlı ‘ve’ tatlı ‘kokuyor, UCL ve Ljubljana Üniversitesi tarafından araştırmacılar tarafından yönetilen yeni bir çalışma buluyor ve mumifikasyon uygulamaları hakkında yeni ayrıntılar ortaya koyuyor.
Araştırma, yayınlanan Amerikan Kimya Derneği Dergisimumyalanmış bedenlerin kokuları, elektronik bir ‘burun’ ve eğitimli insan ‘koklayıcılar’ dahil olmak üzere enstrümantal ve duyusal tekniklerin bir karışımını birleştirerek sistematik olarak incelenmiştir. Dokuz eski Mısır mumyalanmış ceset incelendi.
Bu yeni veriler, mumyalamada kullanılan malzemeler ve uygulamaların ve bileşenlerin nasıl geliştiği hakkında ipuçları sunuyor ve müzelerin daha sonra kalıntıları nasıl koruduğuna dair ayrıntıları ortaya koyuyor.
Bu tür bir kimyasal analiz kullanmanın konservatörlerin güvende kalmasına, eski eserleri korumaya ve koku miraslarını korumaya yardımcı olabileceği umulmaktadır.
Baş yazar Profesör Matija Strli? (UCL Bartlett Okul Ortamı, Enerji ve Kaynaklar ve Ljubljana Üniversitesi) şunları söyledi: “Mumyalanmış bedenlerin kokusu yıllarca uzmanlardan ve genel halktan önemli ilgi çekti, ancak bu çığır açan araştırma, daha iyi planlama yapmamıza yardımcı olur.
Dr Cecilia Bembibre (UCL Bartlett Çevre, Enerji ve Kaynaklar Okulu), “Bu çalışmanın iki yönü bana öne çıkıyor. İlk olarak, geçmişi anlamak için duyularımızı kullanmanın önemini vurgulayan kokularla yeni bilgiler ortaya çıktı.
“İkincisi, mumyalanmış bedenler üzerine yapılan çalışmaların çoğu şu ana kadar Avrupa müzelerinde gerçekleşmiş olsa da, burada uzmanlıklarının ve algısal deneyimlerinin temsil edilmesini sağlamak için Mısır meslektaşlarıyla yakın bir şekilde çalıştık ve mumyalanmış bedenleri incelemek için birlikte etik ve saygılı bir yaklaşım geliştirdik.”
Kokular, bir madde tarafından verilen havada asılı kimyasal moleküllerdir. Araştırmacılar, Kahire’deki Mısır Müzesi’nde sergilenen ve depoda dokuz eski Mısır mumyalanmış cisimleri tarafından yayılan kimyasalları ölçmek ve ölçmek için bir kütle spektrometresi ile birleştirilmiş bir gaz kromatografisi kullandılar. Buna ek olarak, eğitimli insan ‘koklayıcılar’ paneli, kokuları kalite, yoğunluk ve hoşluk açısından tanımladı.
Bu yöntemleri birleştirerek, araştırmacılar arkeolojik madde tarafından bir koku kimyasalının yayılıp yayılmadığını, daha sonra eklenebilecek koruma ürünlerinden veya pestisitlerden veya kalıplar, bakteriler ve diğer mikroorganizmalar nedeniyle yıllar boyunca doğal bozulmadan belirleyebildiler. Araştırma, eski kalıntıları kimyasal olarak kategorize etmek ve analiz etmek için kokunun invaziv olmayan ve tahribatsız bir yöntem olarak etkinliğini göstermiştir.
Araştırma, antik mumyalanmış bedenlerin korunması ve maddi tarihi hakkında daha derin bir fikir edinmenin yanı sıra, müzelerlerin sadece görsel olarak değil, aynı zamanda burunlarını da ‘kokular’ oluşturarak kullanmalarını sağlayacaktır. Gelecekte, eski mumyalanmış bedenlerin kokusunun çağdaş bir şekilde yeniden yapılandırılması araştırma ekibi tarafından üretilecek ve bu da izleyicilerin eski Mısır mirasının bu önemli yönünü deneyimlemelerini sağlayacak ve ilgi çekici, koku bir şekilde mumyalama ve koruma uygulamalarına yaklaşacak.
Kahire’deki Mısır Müzesi Direktörü Profesör Ali Abdelhalim, “Eski Mısırlılara, mumyalama, beden ve ruhu korumaya yönelik önemli bir morg uygulamasıydı. Mumyalanan bireyin yeri ve sosyoekonomik durumu. “
Koku, mumyalama süreci sırasında eski Mısırlılar için önemli bir hususuydu, çünkü hoş kokular tanrıların bedenleri ve saflıkları ile ilişkili iken, kötü kokular bir vücudun yolsuzluğu ve çürümesinin belirtileri olarak kabul edildi. Bugün bile, yaklaşık 5.000 yıl sonra, konservatörler genellikle bu mumyalanmış cisimlerin aromasını ‘hoş’ olarak tanımlar, çünkü iğne yapraklı reçinelerin ve yağların (çam, sedir ve ardıç gibi), sakız reçinelerinin (myrrh ve yangözlü gibi) ve mumlar ürünüdür.
Araştırma, Kahire’deki Mısır Müzesi ve Slovenya, Polonya ve İngiltere’den araştırmacılarda konservatörler ve küratörler arasında işbirliği yapıldı.
News
