Güney Afrika’nın güney kıyısındaki okyanusa bakan bir mağarada, arkeologlar yaklaşık 20.000 yıl önce eski insanlar tarafından yaratılan binlerce taş alet keşfettiler. Arkeologlar, bıçakların ve taşların yontulmuş kenarlarındaki küçük ayrıntıları inceleyerek araçların nasıl yapıldığını söyleyebilirler. Şurada yayınlanan yeni bir çalışmada Paleolitik Arkeoloji DergisiAraştırmacılar, bu taş araçları analiz ettiler ve tarih öncesi insanların seyahat ettikleri, etkileşime girme ve zanaatlarını paylaşma biçimlerine nasıl işaret etmek için kullandıkları farklı tekniklerin tartıştılar.
Field Museum’un Negaunee Integration Araştırma Merkezi’nde doktora sonrası bilim adamı Sara Watson, “Bu, bu bölgede yaşayan insanların nasıl yaşadıklarına ve çevrelerine nasıl tepki verdiklerine ve nasıl tepki verdiklerine dair önemli bir fikir” diyor.
Bu bıçakların yapıldığı dönemde, 24.000 ila 12.000 yıl önce, Dünya son Binbaşı Buz Çağı’nın sonuna yaklaşıyordu. Dünya’nın suyunun çoğu buzullarda ve buz kapaklarında donduğundan, deniz seviyesi daha düşüktü ve şimdi Güney Afrika’nın kıyısı olan bölge iç kısımda birkaç mil idi. Watson, “Bugün olduğu gibi su üzerinde olmak yerine, bu mağaralar antilop gibi büyük oyun hayvanları olan geniş, açık ovalarda olurdu” diyor. “İnsanlar bu hayvanları avladılar ve bunu yapmak için yeni araçlar ve silahlar geliştirdiler.”
Arkeologların Robberg Technocomplex dediği şeyin bir parçası olan mağaralar, artık bir ovayı göz ardı etmiyor – kayalık bir plajda yükselen bir uçurum yüzündeler. Watson, “Bu, kıyı şeridinden mağaraya 75 metrelik bir tırmanış.” Diyor. “Güvenlik halatlarımız ve kum torbalarından yapılmış bir merdivenimiz vardı ve kazı yaparken içeri girmemiz gerekiyordu.”
Watson ve meslektaşları her gün, kişi başına 50 pound ağırlığında olan tüm kazı ve fotoğraf ekipmanlarıyla tırmanış yaptılar. Watson, “Bunlar son derece, son derece eski yerler olduğundan, son buzul çağının sonundan itibaren kazımımıza çok dikkat etmeliydik” diyor. “Her küçük bireysel tortu tabakasını çıkarabilmemiz için küçük küçük diş aletleri ve mini mallar kullandık.”
Eski toz ve kirin altında, Watson ve ekibi binlerce taş alet buldu: küçük, keskin bıçakların yanı sıra bu bıçakların yontulduğu daha büyük kaya parçaları. Bıçakların yapıldığı daha büyük kayaya çekirdek denir. Watson, “Ortalama bir insanınız taş aletler hakkında düşündüğünde, muhtemelen müstakil parçalara, bıçaklara ve pullara odaklanıyorlar. Ama benim için en ilginç olan şey çekirdek, çünkü bize insanların araçlarını yapmak için yaşadıkları operasyonların belirli yöntemlerini ve sırasını gösteriyor” diyor.
Watson ve meslektaşları, çekirdeklerin nasıl daha küçük bıçaklara ayrıldığına dair birkaç farklı desen gözlemlediler. Watson, “Bu teknolojilerin çoğunda, çekirdek azaltma çok spesifik ve size öğretilen ve öğrendiğiniz bir şey ve sosyal bilgilerin olduğu yer.” Diyor. Diyerek şöyle devam etti: “Bir arkeolog olarak, manzara boyunca birden fazla bölgede belirli çekirdek azaltma yöntemleri görürsek, bana bu insanların birbirleriyle fikir paylaştıklarını söylüyor.”
Örneğin, Watson’ın Robberg Mağaralarında bulduğu bir çekirdekten küçük bladeletleri kırmanın özel bir yöntemi, Namibya ve Lesoto da dahil olmak üzere yerlerde yüzlerce mil uzakta bulunan bir stildir. Watson, “Aynı çekirdek azaltma modeli, aynı amaçlanan ürün” diyor. “Desen tekrar tekrar tekrarlanır, bu da sadece bir şans benzerliği yerine kasıtlı ve paylaşıldığını gösterir.”
Genel olarak Watson, çalışmanın Robberg Mağaraları ve binlerce yıl önce kullanan insanlar hakkında ne kadar öğrenmek için olduğunu ortaya koyduğunu söylüyor. Watson, “Bir tür olarak çok uzun ve zengin bir tarihimiz var ve insanlar zaman içinde çoğu insanın anladığından çok daha ileri giderler” diyor. “Son Buz Devri çevresinde yaşayan insanlar bugün insanlara çok benziyordu.”
News
