IFLScience’da, kanepede otururken üzerimize ışık saçmasını istediğimiz nadir jeolojik ıvır zıvırlardan oluşan bir dizi olan Mantelpiece Of Dreams hakkında konuşmayı sık sık severiz (eğer etik olmasaydı). Londra Doğa Tarihi Müzesi’nden Profesör Paul Barrett, triceratops kafatası (güzel), bizim Eleanor Higgs’imiz şöyle bir hayal kuruyor: megalodon dişiama benim için? her zaman taraf oldum ammolit.
Bu makalenin geri kalanı bir ödeme duvarının arkasındadır. İçeriğin tamamına erişmek için lütfen oturum açın veya abone olun.
Bu bir değerli taş Bir zamanlar yaşayan bir hayvanın dokuları üzerine inşa edilmiş olması diğer değerli taşlar arasında öne çıkıyor. Renkleri oldukça yumuşaktan göz kamaştırıcı derecede canlı yeşil, mavi, turuncu ve sarıya kadar değişebilen nadir fosilleşmiş ammonit kabuklarıdır. Peki onları bu kadar süslü yapan şey nedir? Eh, yeni öğrenmiş olabiliriz.
Yeni bir çalışma, ammolit değerli taşlarının içindeki canlı renkleri deneysel olarak değerlendiren ilk çalışma oldu. Bunların, bazen daha çok “sedef” olarak bilinen, korunmuş sedef katmanları içinde yer aldıklarını biliyoruz; bu, günümüzde yaşayan hayvanlarda da bulabileceğiniz bir şeydir. deniz kulağı.
Sedefin kendisi, içine az miktarda organik malzeme karıştırılmış, katmanlı plakalar oluşturan bir tür mineral olan aragonitten oluşur. Sedef içeren ammolitlerin hepsi aynı görünmüyor, peki bunların en göz kamaştırıcısını ayıran şey nedir?
Gerçekten dikkate değer bir değerli taş, ancak onu bir yüzüğe takmaya çalışmayın.
İmaj kredisi: Hiroaki Imai
Bunu öğrenmek için Japonya’nın Yokohama şehrindeki Keio Üniversitesi’nden Hiroaki Imai liderliğindeki bir ekip, Alberta, Kanada’dan alınan canlı ammolit örneklerinin yapısal ve optik özelliklerine daha yakından bakmak için elektron mikroskobu ve simülasyonları kullandı. Daha sonra bu parlak renkli değerli taşların özelliklerini Madagaskar’da toplanan daha soluk ammolit örneklerinin yanı sıra denizkulağı ve nautilus kabuklarıyla karşılaştırdılar.
Araştırmacılar, örneklerin bu spektrumuna bakarak, örneklerin hepsinin istiflenmiş aragonit plakalara sahip olduğunu, ancak farklılık gösterdikleri noktanın bu plakaların kalınlığında ve aralarındaki boşluklarda olduğunu gördüler. Görünüşe göre gerçekten canlı ammolitin en tatlı noktası, aralarında 4 nanometre genişliğinde düzgün boşluklar bulunan eşit kalınlıktaki aragonit plakalardan oluşan sedeftir – bir nevi gerçekten iyi bir kruvasan gibi.
Bu hava dolu boşluklar canlı yapısal renkler üretmek için çok önemlidir çünkü ışığın katmanlı sedef ile nasıl etkileşime girdiğini etkilerler. Işık dalgaları yapının içindeki her katmandan yansıyor ve bu yansıyan dalgalar üst üste geldiğinde birbirlerini güçlendirebiliyor veya zayıflatabiliyorlar; buna girişim adı veriliyor. Bu dalgaların belirli bir şekilde birleşme şekli, gördüğümüz rengi belirleyen bir girişim sinyali üretir.
Aragonit arasındaki boşluklar küçüldüğünde yansıma azalır, bu da ışığın katmanların daha derinlerine gitmesine ve birçok kez yansımasına olanak tanır. Parazite katkıda bulunan katmanların sayısı arttıkça, ortaya çıkan girişim sinyali daralır ve göz kamaştırıcı canlı renkler ortaya çıkar.
Ancak bu aragonit katmanlarını daha az tutarlı hale getirirseniz veya boşlukları daha geniş veya tamamen ortadan kaldırırsanız, daha soluk bir örnek elde edersiniz. Aragonit plakalar arasına diğer organik malzemelerin eklenmesi de canlılığı etkiliyor olabilir.
Sadece muhteşem ammolitin tarifini araştırmakla kalmadık, aynı zamanda araştırmacılar bulguların yeni optik cihazlara ve hatta solmayan renkli boyalara ilham verebileceğini öne sürüyor. Yüz milyonlarca yıl önce yaşamış hayvanlardan ilham alan el sanatları mı? Bu sanat saldırısıdır.
News
