Ne Yıllık İklim Araştırmaları Bana Esneklik Hakkında Öğretti

Eylül ayında Ulusal Afete Hazırlık Merkezi (NCDP) ile staj yapmaya başladığımda, ne bekleyeceğimi tam olarak bilmiyordum, ama ne umduğumu biliyordum. Kurumların felaketlere nasıl tepki verdiğini ve nerede yetersiz kaldıklarını öğrenmek istedim. İklim adaletine olan tutkumu, bir sınıf konuşmasından veya özgeçmişimdeki bir çizgiden daha somut bir şeye dönüştürmek istedim. Çoğunlukla anlamak istedim: İnsanları farkındalıktan eyleme nasıl taşıyabiliriz?

Geçen yıl, edebiyat incelemeleri, slayt desteleri, hibe araştırmaları, profesörlerle sohbetler, kasırga etki izleme, blog yazma ve cevaplamayı umduğum sorularla dolu çok sayıda uzun Google dokümanı aracılığıyla bu soruyu keşfetme şansım oldu. Ve tüm çözümlere sahip olmasa da, anlamaya başladığımı hissediyorum.

Gezinme Karmaşıklıkları (ve Giderler)

İlk birkaç hafta, hem iklim adaleti teorisi hem de Morningside Heights asansörleri not alma ve gezinen sinirlerin bir karışımıydı. İlk günümü Interchurch Center’daki Columbia İklim Okulu ofisinde hatırlıyorum – birinden yanlış asansör bankasına adım atarak, birinden talimat isteyip istemediğinden emin değilim (ikincisini seçtim; şaşırtıcı bir şekilde işe yaradı).

Aynı hafta iklim adalet materyallerini incelemeye ve iklimle ilgili kariyerlerle ilgilenen Güney Afrikalı öğrencilerden gelen bir ziyarete katkıda bulunmanın yollarını incelemeye başladım.

Ekim ayına kadar, uluslararası iklim adaleti çerçevelerinin literatür taraması üzerinde çalışıyordum, kamu kitleleri için bilgileri sentezleme ve kızları afet riskinin azaltılmasında değişim ajanları olarak güçlendirmeyi amaçlayan bir hibe teklifini gözden geçiriyordum. Kendimi sürekli olarak erişimi düşünürken buldum-afet eğitiminin sadece acil durum hazırlık odalarında veya gerçek sonrası haber kapsamında değil, günlük faaliyetlerimizde yaşadığından emin olduğumuzu.

Hikaye anlatımı politikayı karşılıyor

Columbia İklim Okulu vitrini benim için bir göz açıcıydı. Sadece alandaki profesyonellerle bağlantı kurmakla kalmadım, aynı zamanda NCDP için bir yansıma blogu yazdım, burada vitrin genç bir araştırmacı olarak benim için ne anlama geldiğini araştırdım.

Bu parçayı yazmak, anlattığımız hikayeleri anlamamı sağladı. İnsanların iklim esnekliğinde bilim, politika ve hatta kendi rolleriyle nasıl etkileşime girdiklerini şekillendiriyorlar. Anlatı hakkında daha derin düşünmeye başladım.

NCDP araştırma ekibiyle bir kitap bölümü yazmaya başladığımda bu fikir hayat buldu. Teknik tarafa odaklanan profesyoneller ile literatür incelemeleri yaptım ve gazetecilik tarzında vaka çalışmaları yazdım, sadece “ne” değil, aynı zamanda “neden” i yakalamayı amaçladım.

Okuyucuların iklim okuryazarlığının risklerini hissetmelerini istedim – lise öğrencilerini sadece öğrenci olarak değil, lider olarak görmelerini istedim.

Karmaşık sistemleri anlamak

Aylar geçtikçe işim daha da disiplinler arası hale geldi. Milton Kasırgası’nın ardından ve yıkımının neden medyada bildirilmediğini analiz ettim. Birleşmiş Milletler Afet Risk Azaltma Ofisi gibi küresel çerçeveleri araştırdım ve Seul ve NYC’deki tehlike izleme sistemlerini karşılaştırdım. İklim reddi, AI’nın çevresel maliyeti ve federal finansman değişimlerinin eşitlik ve çevre adaletine bağlı programları nasıl etkilediğine dair siyasi mesajlara giriyorum.

Bir noktada, kendimi Trump dönemi yönetici emirlerinin kamu finansmanı üzerindeki etkileri ve özel finansmanın nasıl adım atması gerekebileceği hakkında bir konuşma dinlerken buldum. Konuşma teknikti, ancak paketlik açıktı: Direnç çalışması onu çevreleyen politikalar ve güç yapılarından derinden etkileniyor. Ve fonlamanın çeşitlendirilmesi bir hayatta kalma şeklidir.

Gençlik seslerini yükseltmek

Bu yıl beni şaşırtan anlar vardı – en iyi şekilde. Bir bölüm için ortak yazma; NCDP akranlarımı (ve ben) Teachers College’da araştırmayı izlemek; yeni 2025 proje sahalarında ortak yazar olmak; NASA’da “Öğle Yemeği ve Öğren”; Duck Hill, Mississippi hakkında bir araştırma özeti yazmak, yerel iklim esnekliğine odaklanmıştır; Yeşil yıkama, acil durum yönetimine güven ve farkındalık ve eylem arasındaki ince çizgi hakkında araştırma fikirleri.

Ama belki de en anlamlı an, bir grup NYC öğretmeninin önünde durduğumda ve afet eğitiminin lise sınıflarında nasıl yaşayabileceğini ve olması gerektiğini paylaştığımda geldi. Okul dışında öğrendiklerimi ve miras aldığımız dünyayı anlamaya yardımcı olmak için eğitimcilerden neye ihtiyacım olduğundan bahsettim. Sunumdan sonra sözlerimin bir etkisi olduğunu ve öğretmenlerin gerçekten dinlediğini biliyordum.

Çok sık, gençlerin sıralarını beklemeleri bekleniyor. Ama bu yıl bana hatırlattı: Yapmamız gerekmiyor. Tehlikede olan çok şey olduğunda değil.

Araştırma bir yaş grubuna ait değildir – meraklı, tahrikli, zor soruları soracak ve hedef üzerindeki yolculuğa değer veren insanlara aittir.

Ne öğrendim