Portre fotoğrafçısı – bir ustadan düşünceler.

Portre fotoğrafçısı

“Anı Kaydetmek”

Zoë Francis’in orijinal makalesi
Barry Latgan’ın fotoğrafları

“Makale İlk olarak Olympus Kullanıcı Dergisi’nde yer alıyor”

Barry Lategan Ülkenin en ünlü ve etkili portre fotoğrafçılarından biri. Muhtemelen en iyi keşfi ve ikisi V&A müzesinde sergilenen Twiggy portreleri ile bilinir Barry, geçmiş kırk yılın en önemli ünlülerinden bazılarını fotoğrafladı. HRH Prenses Anne, Paul ve Linda McCartney, Iman, Germaine Greer, Calvin Klein, Sol Campbell, John Major, Margaret Thatcher ve Salman Rushdie, lensinin önünde ortaya çıkan ünlü yüzlerden sadece birkaçı.

Bir moda fotoğrafçısı olarak kariyeri, çalışmalarının çoğunun Vogue ve Harpers Bazaar’ın uluslararası baskılarının sayfalarına ve ön kapaklarına yaptığını gördü ve 1986 Pirelli Takvimi için Halina Ödülü’nü kazandı. Diğer plauditler arasında Armani parfüm için bir TV reklamı için bir CLIO Ödülü ve Millennium Stamp için D & AD Ödülü bulunmaktadır.

Ancak, lensin arkasında da, anı durdurma ve kaydetme tutkusu olan çok büyüleyici bir karakter yatıyor – çocukluğundan kaynaklanan bir felsefe. “Yatılı bir okulda büyüdüm, bu yüzden aile tatillerimiz çok özel zamanlardı,” diye açıklıyor Barry. “Bu tatillerden fotoğraf anılarını görmek, böyle bir mutluluğun harika hatırlatıcıları olarak hizmet etti.”

Bu felsefe Barry’nin fotoğraf kariyerinin temeli olmuştur. “Bir fotoğrafçı olarak, değişim olan hayatın kaçınılmaz gerçeğini izliyorum – her saniye bir kişi bir ifadeyi değiştiriyor ya da saçları rüzgarda hareket ediyor. Fotoğrafçılık tamamen bu anları durdurmakla ilgili” diyor. “An geçtikten sonra sonsuza dek gitti ama fotoğrafta mumyalalı.”

Gerçekten de, Barry’nin güneydoğu Londra stüdyosuna yol açan sokak boyunca yürürken, lensini stüdyo girişinden çıkaran bir Olympus E-400 tarafından karşılandık. Biz tanıtılırken, iki köpeği olan bir adam yürüdü. Tıklayın, tıklayın, tıklayın. ‘Merhaba’ demeden önce Barry bize LCD ekranında sonucu gösteriyordu – o zaman içinde o anı harika bir şekilde tasvir eden mükemmel bir şekilde oluşturulmuş bir fotoğraf. Barry, etrafında olup bitenden gerçekten etkileniyor. “Her gün etrafımda neler olup bittiğini izlemeyi seviyorum” diye açıklıyor. “Kariyerimin çoğunu, saçları, makyaj ve tasarımcı kıyafetleriyle, stüdyo aydınlatmasında güzel insanları fotoğraflayarak geçirdim. Şimdi insanları günlük yaşamlarına devam ederken, kameradan habersiz fotoğraflamaktan zevk alıyorum.”

Fotoğraf, Güney Afrika’daki çocukluğu sırasında Barry’nin hayatına girdi. “Coğrafya öğretmenim bize bir proje verdi: Yıldızlı bir gecede gökyüzünde bir kamera işaret ederek Dünya Gezegen’in dönüşünü deneyimlemek için. Lensi kapatmak için deklanşörün serbest bırakıldığı zamana kadar deklanşöre açık olana kadar açacağız. Filmi geliştiren kimyager, kara arka planda farklı bir başlangıç noktasından farklı bir şekilde kaydırılan bir çerçeve hariç, filmin boş olduğunu.

Barry, Bristol Old Vic’deki tiyatroyu incelemek için gençlerinde İngiltere’ye geldi, ancak eğitimi iki yıl boyunca Almanya’daki Kraliyet Hava Kuvvetleri’nde ulusal hizmet almak için kesintiye uğradı.

“Bir gün kamptaki bir fotoğraf kulübüne üyelik davet eden bir bildirim okudum. Kulübün lideri bana bir geliştirici tepsisinde görüntüleri işleme ve yazdırma mucizesini öğretti. Yakalandım. Yardımıyla Köln ve Fotoğrafta ilk kameramı tutkulu bir hobi olarak aldım.”

Barry asla tiyatro eğitimine devam etmedi ve Güney Afrika’ya dönmedi. “Annem, bu hobi ile takıntımı fark ederek, yerel bir fotoğrafçının bir komşusu tarafından stüdyosunda bir işe başvurabileceğim söylendi. ‘Ama bu benim hobim!’ İşi sunduğumda, ‘Bir hobi için ne yapacağım?’ Fotoğrafçı şöyle dedi: ‘Hobinizi işinizi yapabiliyorsanız çok şanslı bir insansın’ dedi. Bu ifade hayatımın gidişatını değiştirdi. ”

Barry’nin bazı çalışma, merdivenin duvarlarını ikinci kat stüdyosuna çiziyor-ünlüler, moda modelleri, hala hayatlar ve ünlü annesi ve bebek fotoğrafı. Uzun stüdyoya girerken – merdivenlerin üstündeki bir stantta zorunlu fotoğraftan sonra – bir adamın muhteşem hayatının hemen farkındalığı bizi çevreledi.

Yüzlerce yığılmış kitap, pencereleri kısmen bloke, tütsü kokusu, klasik müziğin sesi, minyatür ahşap ve hasır sandalyelerin, kitapların, belirli bölümlerde açık olan kitaplar, klasörlerde kesilmiş ve düzenlenmiş gazete başlıkları da kelimelerle büyüleyicidir.

“Birçok kelime, vizyon ve sesten ilham aldım” diye açıklıyor, “ayrıca fotoğrafçılar W Eugene Smith, Guy Bourdin ve Cartier Bresson tarafından. Özellikle Irving Penn’den ilham aldım (asistanlarımın üçü onun için çalışmak için mezun oldu. O zamandan beri ağaçları, yaprakları, nesneleri, kadınları, çiçekleri ve günlük yaşamı fotoğrafladım. ”

Sergileren bazıları, çift maruziyet gibi karmaşık fotoğraf tekniklerinin akıllıca kullanımını gösterirken, Barry’nin çalışmalarının çoğunluğu üretilmiyor-gördüğünüz şey kameradan gördüğü şey.

Bu zarif ama ham fotoğraf, Barry’nin güzel kompozisyon için gerçek yeteneğini ve aydınlatmaya çok dikkat ediyor. Ayrıca, birçok kişinin kamerasının önünde tamamen rahat hissettiren harika sakin bir tarzı var. Salman Rushdie bir keresinde şöyle dedi: “Birçok fotoğrafçının çalıştığını gördüm. Barry Lategan’ın bir röportaj sırasında çekildiğini hatırlıyorum, her sevdiği bir şey söylediğimde başını salladığını hatırlıyorum. Onu dikkatlice izlemeye, başını sallamaya bağımlı hale gelmeye, onayına bağımlı hale gelmeye başladım: onun için performans sergiliyor…”

Soldan sağa: Twiggy (1966), L’Oreal Mısır, Goldie (GQ UK), Gordon’un Gin, John Binbaşı, Türkiye (Vogue GB), Lennox Lewis (Playboy), Iman (Vogue Italia), Joaquin Cortes, Dylan, Linda McCartney, Vogue Italia, Catchage Baz, Cathe Dahi (Vogue Gb) ve Prenses Anne, Marie Helvin, Elle LA, Dame Edna (Sunday Times), Olympus ve Salman Rushdie (Playboy).

Soldan sağa: Jillian Edelstein, Anton Corbin, Richard Young, David Bailey, John Stoddart, Peter Dazeley, Bob Carlos Clarke, Norman Parkinson, Terry O’Neil, Patrick Lichfield ve Annunziata, Tony Snowdon, Sarah Moon ve Arnold Newman.

Barry’nin sakinleştirici varlığı, stüdyosunda rahatladığımız, birçok hikayesini dinlediğimiz, birçok albümündeki her ayrıntıyı gözetlediğimizde, bazıları New York’ta yaşadığı zamanından gelen en unutulmaz deneyimlerinden bazılarını yeniden yaşarken açıktı. “New York hakkındaki pozitifliği seviyorum” diye hatırlıyor. “Gittiğiniz her yerde ya da bak, her şey çok olumlu ve misafirperver.” Onu özlediği açık.

Geçmişe baktığımda Barry’nin sevindiği bir şey var – ve stüdyosundaki her görüntü birçok ilişkili anı olan bir hikaye anlatıyor. Ama o da geleceği düşünmeyi seviyor – ve dijital fotoğrafçılık bu konuda önemli bir rol oynuyor. Bir tablonun ortasında, daha açık kitaplar arasında bir Olympus P-440 yazıcı oturuyor. Stüdyo, Barry’nin dijital fotoğrafçılığı kabul ettiğini yansıtmıyor. Görünürde bir bilgisayar veya yüksek teknoloji gadget yok. “Fotoğraf teknolojisinin evrimi ile aktım,” diye açıklıyor, “kimyasalların ilk günlerinden ve karanlık bir odada baskıdan anlık film icadına kadar.” Gerçekten de, buradaki tüm görüntüler bir film ve dijital karışımıdır. Barry, dijital görüntülerini yazdırmak ve arşivlemek için Metro Imaging’deki bir operatörle birlikte çalışır. “Çok daha hızlı,” diye itiraf ediyor.

Barry’nin Olympus kameraları ile ilişkisi, David Bailey, Duffy, Terence Donovan, Patrick Lichfield ve Don McCullin ile erken ilişkiden kaynaklanıyor. “Olympus kameraları 1970’lerden beri ticaretimin araçları oldu” diye ekliyor. Fotoğrafçılığın kökenlerine meydan okuyan dijital çağın tanıtımı, fotoğraf görüntüsünün ve varyasyonlarının önceden kontrol edilen sonuçlarına kapıları açtı. “Birkaç yıldır geleneksel film kullanmadım” diye itiraf ediyor. “Dijital sistem, maruz kalma, kontrast, doygunluk, renk tonu, renk, siyah ve beyaz, sepya, sıralı deklanşör sürümü, kamerada flaş ve ek olarak-ve benim için en yenilikçi yönü, anında oynatmaya izin veren LCD’dir. Kameranın kararı vermeden önce ne gördüğünü görüyorsunuz.”

Fotoğrafın eylemi de değişti – fotoğrafçılar artık kompozisyonlarını kol uzunluğunda ve göz görünümünde görebiliyorlar. “Turistlerin ve profesyonellerin görmemizin sonucunu anında görebilmelerini izliyorum. Bu dikkate değer.”

Fotoğraf sanatının yanı sıra teknoloji, fotoğrafçılara özgürlük verir. “Yatılı okuldaki yetiştirmem çok kısıtlayıcı bir ortamdı” diye açıklıyor. “Fotoğrafçılık bana hiç yaşamadığım ezici bir özgürlük duygusu verdi.”

Bu özgürlük Barry’yi birçok ülkeye götürdü ve birçok farklı insanla tanışmasına izin verdi. “Hayatım yaptığım şeyden memnuniyet ve mutlak zevk var” diyor.

Barry’ye şimdiye kadar fotoğraflandığı en güzel kadın kim olduğunu sordum? ‘İnceleme’ konusundaki huzursuzluğunu hissettim. Sonuçta, bu genellikle onun işiydi, insanları incelemek. “Bu bir öpücükün en iyi anı olan sorulmak gibi,” diye gülümsüyor. “Tüm kadınlarda güzellik görüyorum, ama en sevdiğim model lensimden bukalemun gibi olan ağaç adlı Amerikalı bir kız, onun bir güzellik olduğuna asla inanmadı.”

Bugün Barry’nin ‘Sokak’ fotoğrafçılığı onun tutkusu. “Şu anda birkaç proje üzerinde çalışıyorum-kadınlar stüdyodan ‘biri; çürüyen kaldırım şekillerinin yakın çekimleri bir diğeri; ve aynı zamanda diğer tanınmış fotoğrafçıların görüntülerini de topluyorum.” Koleksiyonunda zaten 50’den fazla fotoğrafçısı var – David Bailey, Terry O’Neil, Snowdon, Jon Nicholson ve Lichfield dahil. “Son zamanlarda Arnold’u bakım evinde fotoğrafladım” diyor. “Şimdi 94 yaşında. Tek kelime etmedi – onu fotoğrafladığım gibi bana baktı. Ona ‘Ne görüyorsun’ dedim – ‘Seni görüyorum’. Benimle konuşmadı, sadece onu fotoğraflamama izin verdi.”

Barry’nin stüdyosunda birkaç saat geçirmiştik ve bize o saatlere bir daha asla alamayacağımızı hatırlattı – gittiler, ama onları paylaştık ve onları sevdik ve her an hatırlayacağız.

Fotoğraf dünyasına katkısını kutlamak için Barry, Kraliyet Fotoğraf Derneği Ödülleri 2007 Onursal Bursu’na layık görüldü. Bu ödülün sunumu Ekim 2007’de gerçekleşti.

© Olympus uk

OM Systems tarafından daha fazla eğitim makalesi için buraya tıklayın
(eski adıyla Olympus kameraları).